عقیق: معیار ارزش انسان چیست؟
چون معیار ارزش انسان همان فضائل علمى و عملى او است و در این جهت خصوصیّت صنفى زن و مرد تأثیرى ندارد لذا وقتى، مردى که صاحب دختر شده و حضرت امام صادق علیه السلام او را ناراضى و غضبناک دیدند به او فرمودند: اگر خداوند به تو الهام و ابلاغ مىفرمود که من براى تو (فرزند) انتخاب کنم یا تو براى خودت)فرزند) انتخاب مىکنى، تو در جواب چه مىگفتى؟ آن مرد گفت: مىگفتم: پروردگارا تو براى من (فرزند) اختیار و انتخاب فرما، آنگاه حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند براى تو «دختر» را انتخاب و اختیار نمود، سپس فرمودند: آن پسرى که عالِمِ همراه با موسى کلیم - حضرت خضر - او را کشت بَدَل و عوضى را که خداوند به پدر و مادرِ او عطا فرمود، دختر بود که منشأ پیدایش چندین پیامبر شد، یعنى گاهى پسر از بین مىرود تا زمینه پدید آمدن دختر شود، زیرا آن دختر واجد معیار ارزش بوده و از پسر برتر بوده است، در چنین موقعى خضر راه فرا مىرسد و در صحابت موسى کلیم کار شگفت انگیز مىکند تا ارج چنین دخترى روشن گردد. در این مقام لازم است به آنچه درباره فضیلت حَمْل و باردارى و اجر وضع حَمْل و دوران نِفاس زن وارد شده(1) و نشانه اعتلاى شئون ویژه زنان است توجه شود، گرچه ممکن است براى ناباوران امور معنوى چندان جلوه نکند.
در متون دینى گرامیداشت مَقْدمِ مادران مایه ورود بهشت است چه این که خط مَشىْ و کیفیت رفتار مادر در تربیت فرزندِ وارسته اهل بهشت نقش تعیین کنندهاى دارد و از حضرت رسول اکرم صلى الله علیه وآله در این باره دو مطلب رسیده است یکى آن که: »الجنّة تحت أقدام الأُمّهات»(2) و دیگر آنکه «اذا کنت فى صلاةِ التطوّع فاِن دعاک والدک فلا تقطعها واِن دَعَتْک والدتک فاقطعها»(3) یعنى اگر مشغول نماز مستحبى هستى، پدرت تو را خواند نماز را قطع نکن و اگر مادرت تو را خواند نماز را قطع نما، البته قطع نافله حرام نیست لیکن در حالت جواز قطع یا رجحان آن یکسان نیست. و از این جهت نیکى نسبت به مادر افضل از احسان نسبت به پدر است چنانکه از رسول گرامى اسلام(ص) رسیده است(4) و سرّ ترجیح آن هم در تحمل رنج هاى فراوان مادر تعبیر شده است(5) و نیز گرامیداشت خاله (خواهر مادر) در نبود و فقدان مادر به منزله تکریم مادر تلقى شده است.(6)
پی نوشت ها:
(1) جامع احادیث الشیعه، ج20، ص11.
(2) همان مأخذ، ج21، ص428-429.
(3) همان. (4) همان مأخذ، ص433-435.
(5) همان.
(6) همان. (زن در آئینه جلال و جمال، صفحات 342 ـ 343.)
منبع:شبستان
