فغان میزد که یا رب خاک این صحرا نبود ای کاش

و آغوشش به روی کاروان ها وا نبود ای کاش

 زمین کربلا برخاست برپانیزه ها را دید

و با خودگفت امروز مرا فردا نبود ای کاش

یقین تکلیف طفلان با عطش اینگونه روشن بود

فراتی هست اینجا پیش رو اما نبود ای کاش

سه شعبه تیر را می دید باخود زیر لب می خواند

ربابی هست اینجا که چنان لیلانبود ای کاش

چه میشد که نبود اصغر در این لشگر اگر هم بود

سفیدی گلویش این قدر بی پروا نبود ای کاش

نقاب و معجر و خلخال با خود آرزو می کرد

اگر هم بود بعداز ظهر عاشورا نبود ای کاش

مهدی رحیمی(دلیجان)