عقیق:سوره حج بیست و دومین سوره جزء هفدهم و از سوره‌های مدنی قرآن است. این سوره به مناسبت اشاره به احکام و مسائل حج در آیات ۲۵ تا ۳۷ و نیز فرمان اعلان عمومی حج، به این نام برگزیده شده است.
این سوره شامل چندین حکم فقهی حج مانند وجوب حج، احکام قربانی، حلال بودن گوشت حیوانات، وجوب طواف خانه خدا در حج و... است. آیه ۲۷ مبنی بر اعلام عموم حج، آیه ۳۲ درباره تعظیم شعائر و آیه ۳۸ درباره دفاع خداوند از مؤمنان از آیات نامدار سوره حج است.
برای قرائت این سوره ثوابی همانند پاداش حج‌گذار و عمره‌گذار نقل شده است؛ هر کس سوره حج را قرائت کند مانند آن است که حج و عمره‌ای به جا آورده و به تعداد کسانی که در گذشته و آینده، حج و عمره انجام داده اند، ثواب به او داده خواهد شد از امام صادق (ع) نیز روایت است:کسی که هر سه روز یک بار سوره حج را تلاوت کند، در همان سال به زیارت خانه خدا نائل می شود و اگر در سفر حج از دنیا برود، وارد بهشت خواهد شد.
متن آیاتی از سوره حج همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
إِنَّ اللَّـهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ ﴿٣٨﴾
قطعا خداوند از کسانى که ایمان آورده‌اند دفاع مى‌کند، زیرا خدا هیچ خیانتکار ناسپاسى را دوست ندارد (۳۸)
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ نَصْرِ‌هِمْ لَقَدِیرٌ ﴿٣٩﴾
به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت جهاد داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پیروزى آنان سخت تواناست(۳۹)
الَّذِینَ أُخْرِ‌جُوا مِن دِیَارِ‌هِم بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ۗ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّـهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّـهِ کَثِیرً‌ا ۗ وَ لَیَنصُرَ‌نَّ اللَّـهُ مَن یَنصُرُ‌هُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٤٠﴾
همان کسانى که بناحق از خانه‌هایشان بیرون رانده شدند آن‌ها گناهى نداشتند جز اینکه مى‌گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا بعضى از مردم را با بعض دیگر دفع نمى‌کرد، صومعه‌ها و کلیسا‌ها و کنیسه‌ها و مساجدى که نام خدا در آن‌ها بسیار برده مى‌شود، سخت ویران مى‌شد، و قطعا خدا به کسى که دین او را یارى مى‌کند، یارى مى‌دهد، چرا که خدا سخت نیرومند شکست‌ناپذیر است(۴۰)
الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْ‌ضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ وَ أَمَرُ‌وا بِالْمَعْرُ‌وفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ ۗ وَلِلَّـهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿٤١﴾
همان کسانى که، چون در زمین به آنان توانایى دهیم، نماز برپا مى‌دارند و زکات مى‌دهند و به کارهاى پسندیده وامى‌دارند، و از کارهاى ناپسند باز مى‌دارند، و فرجام همه کار‌ها از آنِ خداست(۴۱)
وَإِن یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ ﴿٤٢﴾
و اگر تو را تکذیب کنند، قطعا پیش از آنان قوم نوح و عاد و ثمود نیز به تکذیب پرداختند(۴۲)
وَ قَوْمُ إِبْرَ‌اهِیمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ ﴿٤٣﴾
و نیزقوم ابراهیم و قوم لوط (۴۳)
وَ أَصْحَابُ مَدْیَنَ ۖ وَ کُذِّبَ مُوسَىٰ فَأَمْلَیْتُ لِلْکَافِرِ‌ینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿٤٤﴾
و همچنین اهل مدین و موسى تکذیب شد پس کافران را مهلت دادم، سپس گریبان آن‌ها را گرفتم. بنگر، عذاب من چگونه بود؟ (۴۴)
فَکَأَیِّن مِّن قَرْ‌یَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَ هِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُ‌وشِهَا وَ بِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَّشِیدٍ ﴿٤٥﴾
و چه بسیار شهرها را که ستمکار بودند هلاکشان کردیم و اینک آن شهرها سقفهایش فرو ریخته است و چه بسیار چاههاى متروک و کوشکهاى افراشته را (۴۵)
أَفَلَمْ یَسِیرُ‌وا فِی الْأَرْ‌ضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا ۖ فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَ لَـٰکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ ﴿٤٦﴾
آیا در زمین گردش نکرده‌اند، تا دلهایى داشته باشند که با آن بیندیشند یا گوشهایى که با آن بشنوند؟ در حقیقت، چشم‌ها کور نیست لیکن دلهایى که در سینه‌هاست کور است. (۴۶)
منبع:باشگاه خبرنگاران
