۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۰ : ۰۱
چهار نیاز اساسی بدن در کلام امام کاظم
سرشت آدم، بر چهار چیز نهاده است: یکی از آنها هواست که شخص، جز بدان و به نسیم آن، زنده نمیماند و هر درد و عفونتی را هم که در جسم است، بیرون می راند.
عقیق:امام موسی کاظم علیهالسلام:
سرشت آدم، بر چهار چیز نهاده است: یکی از آنها هواست که شخص، جز بدان و به نسیم آن، زنده نمیماند و هر درد و عفونتی را هم که در جسم است، بیرون میراند.
دیگری خاک است که ممکن است خشکی و حرارت را پدید آورد.
دیگری خوراک است که خون از آن پدید می‌آید.و مگر نمیبینی غذا به معده در می‌آید و آنجا، معده آن را میپرورَد تا نرم و آنگاه، ناب شود و طبیعت، افشره آن را به عنوان خون می‌گیرد و سپس، کُنجاره به پایین بدن سرازیر می‌شود.
و چهارم، آب است که بلغم را می‌سازد.
متن حدیث:
الإمام الکاظم علیهالسلام:
طَبائِعُ الجِسمِ عَلی أربَعَةٍ: فَمِنهَا الهَواءُ الَّذی لا تَحیَا النَّفسُ إلاّ بِهِ وبِنَسیمِهِ، ویُخرِجُ ما فِی الجِسمِ مِن داءٍ و عُفونَةٍ، وَ الأَرضُ الَّتی قَد تُوَلِّدُ الیُبسَ وَ الحَرارَةَ، وَ الطَّعامُ ومِنهُ یَتَوَلَّدُ الدَّمُ. ألا تَری أنَّهُ یَصیرُ إلَی المَعِدَةِ فَتُغَذّیهِ حَتّی یَلینَ، ثُمَّ یَصفُوَ فَتَأخُذُ الطَّبیعَةُ صَفوَهُ دَما، ثُمَّ یَنحَدِرُ الثُّفلُ، وَالماءُ وهُوَ یُوَلِّدُ البَلغَمَ.
پی نوشت:
«کافی، ج ۸، ص ۲۳۰ - دانش نامه احادیث پزشکی: ۱ /۴۱۲»
ممنبع:مشرق
سرشت آدم، بر چهار چیز نهاده است: یکی از آنها هواست که شخص، جز بدان و به نسیم آن، زنده نمیماند و هر درد و عفونتی را هم که در جسم است، بیرون میراند.
دیگری خاک است که ممکن است خشکی و حرارت را پدید آورد.
دیگری خوراک است که خون از آن پدید می‌آید.و مگر نمیبینی غذا به معده در می‌آید و آنجا، معده آن را میپرورَد تا نرم و آنگاه، ناب شود و طبیعت، افشره آن را به عنوان خون می‌گیرد و سپس، کُنجاره به پایین بدن سرازیر می‌شود.
و چهارم، آب است که بلغم را می‌سازد.
متن حدیث:
الإمام الکاظم علیهالسلام:
طَبائِعُ الجِسمِ عَلی أربَعَةٍ: فَمِنهَا الهَواءُ الَّذی لا تَحیَا النَّفسُ إلاّ بِهِ وبِنَسیمِهِ، ویُخرِجُ ما فِی الجِسمِ مِن داءٍ و عُفونَةٍ، وَ الأَرضُ الَّتی قَد تُوَلِّدُ الیُبسَ وَ الحَرارَةَ، وَ الطَّعامُ ومِنهُ یَتَوَلَّدُ الدَّمُ. ألا تَری أنَّهُ یَصیرُ إلَی المَعِدَةِ فَتُغَذّیهِ حَتّی یَلینَ، ثُمَّ یَصفُوَ فَتَأخُذُ الطَّبیعَةُ صَفوَهُ دَما، ثُمَّ یَنحَدِرُ الثُّفلُ، وَالماءُ وهُوَ یُوَلِّدُ البَلغَمَ.
پی نوشت:
«کافی، ج ۸، ص ۲۳۰ - دانش نامه احادیث پزشکی: ۱ /۴۱۲»
ممنبع:مشرق
گزارش خطا
