عقیق:پس از شهادت امام علی(ع) مردمان کوفه به سان مردم هراسانی که مصیبت بزرگی دیده اند به مسجد هجوم آوردند. امام حسن مجتبی(ع) در میان آن جمعیت عظیم برخاست و اولین سخنرانی خویش را پس ازشهادت پدر بزرگوارش ایراد نمود و فرمود:

هنگامی که علی(ع) به قتل رسید، حسن بن علی برای مردم سخنرانی کرد و پس  از حمد و ثنای الهی گفت: به راستی که در این شب مردی از میان ما رفت که گذشتگان درعمل بر او پیشی نگرفته و آیندگان به او نرسند، و رسول خدا(ص) چنان بود که پرچم خود را به او می سپرد و او در حالی بود که جبرئیل در طرف راست و میکائیل در طرف چپ او بود، و باز نمی گشت تا خدا او را به فتح و پیروزی برساند، و هنگامی که از دنیا رفت طلای زرد و نقره سفیدی و دینار و درهمی از خود به جای نگذارد، جز هفتصد درهم که از عطایای او زیاد مانده بود و می خواست با آن خدمتکاری برای خاندانش خریداری کند.

آنگاه فرمود: ای مردم هر کس مرا می شناسد که نیازی به معرفی نیست، و هر کس نمی شناسد منم حسن بن علی و منم پسر رسول خدا، و منم پسر وصی و من فرزند بشیر( مژده آور) و منم پسر نذیر( بیم آور) و منم پسر آن کس که مردم را به اذن خدا به حق تعالی دعوت می کرد و منم پسر چراغ تابناک، و منم از خاندانی که جبرئیل بر ما نازل می شود و از نزد ما صعود می کرد،  منم از خاندانی که پلیدی را از آنها دور کرده و به خوبی پاکیزه شان گرداند، منم از خاندانی که خداوند مودت آنها را بر هر مسلمانی واجب کرده(1) و به پیامبرش فرمود:

«بگو من از شما پاداشی نمی خواهم جز مودت و دوستی خویشاوندان، و هر کس کار نیکی انجام دهد ما بر نیکیش بیفزاییم.»(2)

و انجام کار نیک( که خداوند متعال فرموده) همان مودت و دوستی ما خاندان است. امام حسن(ع)در اینجا لیاقت خود بر نشستن بر مسند حکومت اسلام اثبات فرمودند: و لازم به تذکر است اگر این آیه، مشخص و معرف شخصیت زمامداران اسلام نبود معنی داشت که امام(ع) در مقام ایراد سخنرانی در طلیعه زعامت و رهبری خود، به آن اشاره فرماید، و آیه کریمه را مورد استناد قرار دهد.

از مدائنی نقل شده که گفته است:

چون حضرت علی(ع) از دنیا رفت، عبدالله بن عباس به نزد مردم کوفه آمد و گفت: مردم امیر المؤمنین(ع)از دنیا رفت، ولی جانشینی برای خود گذارده که اگر خواهید به نزد شما بیاید!و اگر نخواستید باکی بر کسی نیست.

مردم گریستند و گفتند: ما آماده ایم تا به نزد ما آید.

و چون امام حسن(ع)بیامد، برای مردم سخنرانی کرده، فرمود:

«ای مردم از خدا بترسید که امیران شما و سرپرستان شما ما هستیم، و ماییم «اهل بیت »و خاندانی که خدا درباره ما فرمود: «جز این نیست که خداوند اراده فرموده تا پلیدی را از شما خاندان دور کند و به خوبی پاکیزه تان گرداند».

شیخ صدوق(ره) در امالی نقل کرده شبی که امیرالمؤمنین(ع) به شهادت رسید و جنازه پدر را حسنین دفن نمودند، فردای آن شب امام حسن(ع) به مسجد رفت و برای مردم سخنرانی کرد، و سخنرانی آن حضرت این گونه بود که پس از حمد و ثنای الهی فرمود:

«ای مردم در این شب قرآن نازل شد، در این شب عیسی بن مریم رابه آسمان بردند، و در این شب یوشع بن نون کشته شد، و در این شب پردم امیرالمؤمنین(ع) از این جهان رحلت کرد، به خدا سوگند هیچ یک از اوصیا بر پدرم در رفتن به بهشت پیشی نجسته، و نه هر کس که پس از اوست، و این گونه بود که رسول خدا او را در هر ماموریت جنگی که می فرستاد جبرئیل در سمت راست او و میکائیل در سمت چپ او می جنگیدند و هیچ درهم و دیناری پس از خود به جای نگذارد جز هفتصد درهم که از جیره بیت المال او زیاد و اضافه آمده بود و آن را جمع کرده بود تا خادمی برای خانواده خود خریداری کند.»(3)

همچنین در منبر فرمودند: ما اهل بیت« حزب الله» هستیم که غالب معرفی شده ایم . « فان حزب الله هم الغالبون»(4)

ما عترت رسول الله هستیم که در روایت ثقلین، رسول اکرم(ص) ما را در کنار قرآن و مبین قرآن مجید و پشتوانه اسلام قرار داده است: « انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی لن یفترقا حتی یردا علی الحوض»(5)

باید همه از ما اطاعت کنند، زیرا در قرآن به آن امر شده اند:

اطیعوالله و اطیعوالرسول و اولی الامر منکم. (6)

پی نوشت ها:

1_(مستدرک حاکم، ج 3، ص172؛ قاموس الرجال، ج6،ص20)

2_(سوره شوری، آیه 23)

3_(امالی صدوق،ص192)

4_(سوره احزاب، قسمتی از آیه 33)

5_(صحیح ترمذی و تاریخ بغداد و ینابیع المودة و ...)

6_(سوره نساء قسمتی از آیه 59)

211008