ایشان با بیان اینکه روزه، عبادت عملی و آیات قرآن، عبادت گفتاری است، تصریح کردند: افراد وقتی آیات را می خوانند، آن گفتار با آن رفتار هماهنگ می شود و نتیجه مطلوبی خواهد داشت. بنابراین، اگر ماه رمضان، ماه نزول قرآن است برای اینکه این مجموعه تربیتی تکمیل شود.
معظم له با اشاره به تأکید آیات ۸۲ سوره نساء و ۲۴ سوره محمّد بر لزوم تدبر در قرآن، گفتند: تدبر به معنای درک نهایت و اسرار درونی موضوعی است. یعنی هنگامی که آیات قرآن را می خوانید، بر آیات تکیه کنید و حقیقت آن را دریابید و در روح و جان خود پیاده کنید.
این مرجع تقلید با اشاره به اینکه امیرمؤمنان در خطبه همّام، ضمن توصیف پرهیزکاران به بیان تدبر صحیح در قرآن کریم پرداخته اند، اظهار کرد: حضرت علی(ع) می فرماید: «پرهيزكاران در شب از خواب بر می خیزند، قرآن را با تفكّر و انديشه مى خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروى درد خود را مى يابند. وقتى به آيه اى برسند كه تشويقى در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روى آورند و هر گاه به آيه اى مى رسند كه ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن مى سپارند و صداى بر هم خوردن شعله هاى آتش در گوش آنان طنين افكن است».
حضرت آیت الله مکارم شیرازی افزودند: ممکن است بعضی افراد
بگویند ما در ماه رمضان، چندبار ختم قرآن می کنیم؛ ختم قرآن خوب است اما از
آن بهتر، تدبر در معنای آیات و روح خود را با آن هماهنگ کردن است.
امیدوارم همه شما بتوانید با تدبر در آیات قرآن، تحولی در وجود خود ایجاد
کنید.