در ادامه به روایتی اشاره می‌کنیم که در آن به چهار ویژگی در شهادت امام حسین(ع) بیان شده است:

أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِی عُدَّةِ الدَّاعِی قَالَ:

«رُوِیَ أَنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ قَتْلِهِ أَرْبَعَ خِصَالٍ جَعَلَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أَنْ لَا تُعَدَّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ»؛ 

همانا خداوند در عوض کشته شدن امام حسین علیه‌السلام چهار خصلت به ایشان عطا کرد؛

 1ـ شفا را در تربت او

2ـ اجابت دعا را زیر گنبد او

3ـ امامان را از ذریه او قرار داد

4ـ و اینکه روزهای زائران او از عمر آنها حساب نمی‌‌شود.

پی نوشت:

وسائل الشیعه/ ج14/ ص537