این‌بار در ششمین برنامه از سلسله جلسات سیاه مشق عشق و هم زمان با ایام شهادت حضرت زهرا(س)، به سراغ حاج احد قدمی، مداحی که در میان عموم مردم به ویژه جوانان از محبوبیت بالایی برخوردار است، رفتیم تا به بررسی شرایط جامعه مداحی در جامعه امروز بپردازد.


*لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید که چگونه با مداحی و ستایشگری آشنا شده و به این عرصه ورود پیدا کردید؟ 
احد قدمی هستم و سال ۵۹ از پدری اصالتا فیروزکوهی و مادری اهل ساری در محله شهید مدنی فعلی تهران که سابقا نظام آباد نام داشت به دنیا آمدم. از همان دوران دبستان به حضور در مراسم‌های مذهبی همچون قرائت قرآن و حدیث هفته در برنامه صبحگاه مدرسه علاقه‌مند بودم اما فعالیت‌ حرفه‌ای تر خود همراه با قرائت ادعیه متبرکه و ستایش اهل‌بیت‌ عصمت و طهارت(ع) را از دوران دبیرستان آغاز کردم. در کنار این‌ امور به تلاوت قرآن نیز علاقه مند بودم چرا که معتقدم مأنوس بودن با قرآن باید یکی از ویژگی‌های ستایشگران اهل بیت(ع) باشد به نحوی که اگر هر صفحه از این کتاب آسمانی را پیش روی هر مداحی باز کردند قادر به قرائت روان و شیوای آن باشد.


* اولین تجربه مداحی شما چه زمانی و با حضور کدام اساتید رقم خورد؟
اولین نفری که به من اطمینان کرد و میکروفن را در سال ۷۸ در هیئت عشاق الحسین(ع) به دست من داد حاج رضا بود. در آن زمان هیئت‌ها کمتر شورخوانی داشتند اما هیئت عشاق الحسین(ع) چنین رویه‌ای داشت و اجازه مداحی به من داد. در هیئت الرضا نیز به مداحی می‌پرداختم. حاج رضا از اولین رفقای من در عرصه مداحی بود اما از دوران کودکی جلسات حاج منصور ارضی را در مسجد ارگ و مسجد شهدا دنبال می‌کردم. همچنین به این دلیل که طلبه بودم و درس حوزه را دنبال می‌کردم توصیه‌های مداحی را نیز از حاج علی قربانی دریافت و سعی می‌کردم در کارم لحاظ کنم. به طور کلی داشتن استاد در عرصه مداحی از اهمیت به سزایی برخوردار است ولی من کمتر وقت کردم از محضر اساتید مختلف بهره ببرم اما همواره حاج علی قربانی برای من معلمی ملبس به اخلاقیاتی بود که یک مداح و ستایشگر باید رعایت کند.

*ویترین شدن در عرصه مداحی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هیچ کس از ویترین شدن بیزار نیست اما باید دید چه مراحلی طی شده است تا فرد به معروفیت و مشهوریت دست یابد. گاهی برخی به خوانش و مداحی به هر سبک و سیاقی اقدام می‌کنند تا به سبب متمایز بودن دیده شوند و در اذهان باقی بمانند اما گاهی برخی به شهرت و محبویت با زیبنده شدن به معنویت، علم گرایی، رعایت اخلاقیات دست می‌یابند. به طور مثال عرصه مداحی به سبب کثرت زمانی که از مداح طلب می‌کند در بیشتر موارد با نارضایتی همسر و فرزندان از میزان حضور آنان در جمع خانواده مواجه است اما مداحان پیشکسوتی همچون حاج علی قربانی همواره با رعایت اخلاق و عدالت توانسته‌اند خانواده خود را نیز راضی نگاه دارند و این همان بخشی از اخلاق انسانی است که در چنین افرادی متجلی شده و سبب معروفیت و مشهور شدن آنان می‌شود.

گاهی معروف شدن به قیمت کدر شدن فرد است ولی در مقابل برخی افراد نیز هستند که خوانش خاصی ندارند اما عزت را از صاحب اصلی این عرصه که امام حسین(ع) است می‌گیرند و در این عرصه ماندگار و بر دل‌های مردم ضمیمه می‌شوند، چرا که امام حسین(ع) دوست دارد که چنین افرادی در این زمینه ماندنی شوند که می‌توان به نادعلی کربلایی اشاره کرد. گاهی نیز افراد مختلف بی‌جهت توقع ویترین شدن دارند با وجود اینکه از هیچ معلومات، سواد و مهارتی در زمینه مداحی برخوردار نیستند اما توقع دارند همچون سایر فعالان این عرصه بدرخشند.

*در مواقع بروز مشکل در زندگی شخصی و کاری از چه راه حلی استفاده می‌کنید؟
برخی امور با عقل دنیوی قابل بررسی نیست و دلی با صفا و بزرگ برای پذیرش می‌طلبد. مادر و پدر مهم‌ترین سنگرهای زندگی من هستند که در مواجهه با مشکلات به آنان پناه می‌برم و همواره التماس دعای خیر دارم. اگر والدین من به سفر زیارتی بروند به کرات با آنها تماس تلفنی می‌گیرم و طلب دعای خیر می‌کنم چرا که به شدت معتقدم محال است دعای خیر آنان در حق من مستجاب نشود. همچنین اگر در زمینه خوانش با مشکلی روبرو شوم و یا تارهای صوتی با من همراهی نکنند مستقیما به منزل مادرم می روم و از او می‌خواهم میوه‌ای با دستان خود پوست کنده و هفت مرتبه سوره حمد را به آن خوانده و به دهان من گذارد. شاید باور این موضوع سخت باشد اما بلااستثناء هر بار از این روش استفاده کردم سریعا مشکل گرفتگی صدای من حل شده است.

اگر من امروز افتخار غلامی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را دارم به واسطه لطف امام حسین(ع) و غلامی کردن برای پدر و مادرم است. من از اینکه کف پای مادر و پدرم را ببوسم نیز خجالت نمی‌کشم و همیشه این توصیه را به اطرافیان خود نیز داشته‌ام که اگر گره‌ای در کار شما ایجاد شد به سراغ پدر و مادر بروید و تا آنجایی که می‌توانید چه به صورت مادی و چه معنوی خود را در اختیار آنان قرار دهید.