عقیق:  عجیب‌تر از این دیده‌ای! دیده‌ای که خالق مخلوق را برای همنشینی خود بخواند ولی مخلوق اجابت نکند و در حالی که او مناجات بنده و انس با او را دوست دارد، اما متاسفانه بنده در اثر غفلت و عدم معرفت به شیرینی و لذت این همنشینی از قبول عنایت او خودداری می‌کند.

 با فرا رسیدن ماه رجب ماهی که متعلق به خود خالق بلندمرتبه و مهربان است فرصت برای استغفار و جلب رحمت الهی و آماده شدن برای میهمانی حضرت حق فراهم شده است. در اهمیت این ماه در احادیث و روایات بسیار سخن گفته شده است اما یکی از روایات جالب در این باره مطلبی از آیت‌الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی در کتاب «المراقبات» در ارتباط با حدیث "مَلَک داعی" است.

ایشان می‌نویسد: « یکی از مراقبت‌های مهم در ماه رجب به یاد داشتن حدیث «مَلَک داعی» می‏‌باشد. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمودند: «خدای متعال در آسمان هفتم فرشته‏‌ای را قرار داده است که «داعی» گفته می‏‌شود. هنگامی که ماه رجب آمد، این فرشته در هر شب این ماه تا صبح می‏‌گوید: خوشا به حال رجبیّون، خوشا به حال تسبیح کنندگان خدا، خوشا به حال فرمانبرداران خدا، خوشا به حال آنان که از برکت ماه رجب نصیبی اندوخته‌اند، خوشا به حال آنان که والایی ماه رجب را دریافته‌اند».

خدای متعال می‏‌فرماید: همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند، فرمانبردار کسی هستم که فرمانبردارم باشد و بخشنده خواهان بخشایش هستم. ماه، ماه من، بنده، بنده من و رحمت، رحمت من است. هر کسی در این ماه من را بخواند او را اجابت می‏‌کنم و هر کس از من بخواهد به او می‏‌دهم و هر کس از من هدایت بخواهد او را هدایت می‏‌کنم. این ماه را رشته‏‌ای بین خود و بندگانم قرار دادم که هر کس آن را بگیرد به من می‏‌رسد.

وی در ادامه روش مراقبه را با حدیثی طولانی تشریح می‌کند که بخشی از آن را ذکر می‌کنیم:

افسوس از کوتاهی ما در طاعت خدا! افسوس از کوتاهی ما در طاعت خدا! کجایند شکرگزاران؟ کجایند تلاشگران؟ آیا عاقلان توان فهم حق این ندای آسمانی را دارند؟ چرا جوابی نمی‌شنوم؟ کجایند عارفانی که می‌دانند کسی توان شکر این نعمت را ندارد؟

و اکنون ای پروردگار! ما محتاج بخشایش تو و نجات از مجازات دردناکت می‌باشیم و هیچ نیاز و اضطراری بالاتر از این اضطرار نیست. پس کجاست اجابت و برطرف کردن گرفتاری!

ای بخشاینده! دست ما را بگیر و از ورطه‌ هلاک شدگان و سقوط زیانکاران نجات ده و چنانچه ماه، ماه تو، بنده، بنده‌ی تو و رحمت، رحمت تو است، دست زدن و گرفتن طناب نجات تو نیز تنها با توفیقی از جانب تو میسر است. زیرا تمام خیرها از تو بوده و در غیر تو یافت نمی‌شود. از کجا به خیر برسیم در حالی که خیری یافت نمی‌شود مگر از ناحیه‌ی تو و چگونه نجات پیدا کنیم در حالی که کسی نمی‌تواند نجات یابد مگر با کمک تو؟

پی نوشت:

(کتاب المراقبات، مرحوم آیت‌الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی (ره) )

منبع: ایسنا

211008