به علاوه نام خیابانی که مسجد در آن واقع شده نیز به صورت افتخاری «مسیر مسجد پیشگامان» نام خواهد گرفت.
خاطرات بنیانگذاران و اهالی مسجد
عزت ابراهیم که در تاسیس مسجد همکاری داشته و از ابتدا یکی از اعضای آن بوده می‌گوید: این مسجد به مدت 30 سال تنها مسجد شهر بود. به علاوه ساختمان این مسجد نیز از همان آغاز ساخت به هدف ایجاد مسجد ایجاد شده بود در حالی که بسیاری از مساجد و مراکز اسلامی کنونی در ساختمان‌های از پیش ساخته شده ایجاد می‌شوند.
ابراهیم در ادامه می‌گوید: ما جامعه کوچکی بودیم که از 10 تا 15 خانواده تشکیل می‌شدیم. درحالی که اکنون در مانیتوبا بیش از هزاران مسلمان زندگی می‌کنند. این مسجد از ورود هر مسلمانی را که به این استان می‌آمد استقبال می‌کرد.
اساعد خان یکی دیگر از اعضای انجمن اسلامی مانیتوبا با بیان اینکه خاطرات خوش زیادی در روزهای آغازین ساخت مسجد داشته می‌گوید: داستان از آنجایی شروع می‌شود که به تدریج اقدام به جمع آوری کمک‌های مالی کرده و سرانجام نخستین مسجد را ساختیم. این مسجد برای خانواده‌های مسلمانی که در این استان زندگی می‌کنند نقش خانه دوم را دارد.
کن اوانکیو، یکی از همسایگان غیرمسلمان مسجد که با بعضی از اعضای جامعه اسلامی آشنایی دارد نیز می‌گوید: اعضای این مسجد مردمی مهربان، و دوست‌داشتنی هستند.
سارا رحمان، مستندسازی است که مدت زمان زیادی از جوانی را در این مسجد سپری کرده و می‌گوید: ما عملا در اینجا بزرگ شده‌ایم و بازگشت به اینجا خاطرات زیادی را برایمان زنده می‌کند. به یاد دارم وقتی که بچه بودم در هوای گرم تابستان روزه می‌گرفتم و این برایمان دستاورد ارزشمندی بود. هر روز به مسجد می‌آمدیم و حتی آخر هفته‌ها نیز نمازهای یومیه را در مسجد می‌گذراندیم.
رحمان در ادامه می‌گوید: این مسجد فضای خانوادگی ارزشمندی دارد و چه برای کسانی که این مکان را بنیان نهاده یا بعدها به اینجا آمده‌اند همیشه مکانی خاص خواهد بود، هرچند ما به مساجد دیگر نیز می‌رویم اما اینجا در قلب ما جایگاه ویژه‌ای دارد.