عقیق: انصافا هر کس وارد این شهر رویایی! شود و
چشمش به آسمان خراش شما بیفتد، یاد عدد مقدس! 8 می‌افتد و از آنجا هم خیالش
به سمت حرم پرواز می کند؟
اندازه
آگهی؛ نصف صفحه روزنامه است! کدام روزنامه؟ روزنامه وزین ... بماند، چند
سطر بعدی را که بخوانید، خودتان می توانید حدس بزنید. اجمالا شما بپرسید
کدام آگهی؟ تا ما مفصل عرض کنیم...
ارتفاع آسمان خراش 250 متر، بلندترین
سازه مسکونی- اقامتی کشور، وجـود امکانـات ورزشـی، تفریحـی پیشرفتـه
(استخر،سونا، بدنسازی، ماساژ و ...)، مدیریت آموزش و بهـره بـرداری هتـل
توسـط یکـی از گروه های هتل داری جهان، وجود رستوران های متعدد و یک
رستوران در بالاترین قسمت از آسمان خراش به نام"رستوران بلند آسمان" با چشم
اندازی بی نهایت زیبا و خاطره انگیز در هر لحظه از شبانه روز، وجـود پنـت
هـاوس رویایی در طبقه 36،35،34 آسمان خراش، جمعاً به مساحت 2637 متر
مربع، هر واحد یک اتومبیل، متناسب با متراژ و ...
اینها امتیاز های منحصر به فرد مجموعه ای است در ارض طوس که ما را به زیارت حضرت شمس الشموس(ع) ترغیب می‌کند.
ما را؟ اگر نگاه ملی داشته باشید، بله،
«ما» را! اما اگر با تقسیم‌بندی‌های جامعه طبقاتی نظاره کنید، خیر، ما و
شما و اهالی 20 منطقه از 22 منطقه تهران و همسایه‌های چهار طرف تهران و
اهالی شهر و روستاهای اطراف مشهد که سالی چند بار به زیارت حضرت سلطان طوس
می روند و نود و نه درصد از زائران مشهد مقدس و ... را شامل نمی‌شود.
نیازی هم نیست البته، ما که خودمان شرطی
شده ایم – به قول بعضی‌ها – و عاشق شده‌ایم - به ظن خودمان – و همین طوری
هم اگر سالی دو- سه بار به زیارت نرویم، اساسی به هم می ریزیم!
این قبیل جذابیت‌ها را مدیران ارشد
جامعه اسلامی – منظورمان دقیقا «مدیر» ها است، نه کس دیگری- در نظر
می‌گیرند و با تعامل های سازنده برایش سرمایه گذار حرفه‌ای پیدا می‌کنند و
چیزی معادل بودجه یک سال مملکت و حتی بیشتر از آن، خرج می‌شود تا آن 5-6
درصد از کل جمعیت کشور که - بلانسبت شما – تعلق خاطری به این قضایا ندارند،
جذب شوند و منت بر سر ما گذارند و به مشهد سفر کنند!
فایده‌های دیگری هم دارد البته؛ بالاخره
جاذبه توریستی و گردشگری است و کنار آن پارک آبی باشکوه، که دسته گلی از
همین قبیل است، توریست جذب می‌کند، ارز به کشور می‌آورد، اقتصاد استان
مذکور را به گردش می‌اندازد و ... و میان این همه سود اقتصادی، صدایی که به
جایی نرسد، ناله این «فرهنگ مظلوم» است و اهالی‌اش!
اینکه جذب سرمایه گذار برای پروژه‌های
اینچنینی، آن هم از جایی نزدیک به سازمان‌های دولتی چه قدر ساده انجام
می‌شود اما کارهای اساسی حوزه فرهنگ و دین و ایمان مردم همیشه به دلیل نبود
سرمایه گذار و کمبود بودجه روی زمین است، بماند...
حرف این است که کسی به این هم فکر می‌کند که این پروژه‌ها چه نسبتی با فرهنگ و دین و سبک زندگی ما دارد؟
اینکه با ادبیاتی ساده لوحانه، در آگهی
تبلیغاتی بنویسیم « آسمان خراش 5 ستاره بین‌المللی ... با بهره گیری از
نماد عدد مقدس 8 به عنوان پاسداشت ولی نعمتان امام هشتم(ع) » شاید در کنار
هزینه آگهی، برای توجیه امثال مدیر و رییس و مثلا مسوول فلان رسانه برای
درج و پخش آگهی، کافی باشد، اما مردم چه؟ انصافا هر کس وارد این پدیده عجیب
و غریب شود و چشمش به آسمان خراش بیفتد، یاد عدد مقدس! 8 می‌افتد و از
آنجا هم خیالش به سمت حرم پرواز می کند و...!
همین چند سال پیش بود که رهبر انقلاب،
در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی فرمودند: همه طرح‌های اقتصادی،
سیاسی و ... باید پیوست فرهنگی داشته باشد.
و جایی در ابلاغ سیاست‌هاى کلى برنامه
پنجم توسعه اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى، بحث تکمیل و اجراى طرح مهندسى
فرهنگى کشور و تهیه پیوست فرهنگى براى طرح‌هاى مهم را طرح کردند.
صحبت‌های مهم ایشان درباره سبک زندگی
ایرانی – اسلامی و ترویج آن در کشور را هم که لابد به خاطر دارید، چند ماه
بیشتر از آن نگذشته و الحمدلله هنوز بازار مصاحبه و همایش و ستاد و
بیلبوردهای تبلیغاتی‌اش داغ است!
کسی فکر کرده که با تکمیل این طرح و جذب
اهلش به مشهد و با رفت و آمد آن آدم‌ها- که اتفاقا در فیلم تبلیغاتی این
پروژه سر و شکل و پوشش‌شان، خیلی خوب میزان ایرانی و مسلمان بودن‌شان را
نشان می‌دهد- چه به روز فرهنگ و آداب و رسوم و سبک زندگی این مردم می‌آید؟
البته از این قبیل پروژه‌ها فراوان در دست ساخت است، ما هم می‌دانیم، از تهران و کیش و چابهار و اصفهان و لابد به زودی شیراز و ...
پس درخواست زیادی نیست اگر بخواهیم ما و
مشهد و امام هشتم‌مان را به حال خودمان بگذارید و برای جذب توریست به سی و
چند استان و چند صد شهر دیگر ایران فکر کنید!
نگران جذب زایر برای امام رضا هم
نباشید، زایر؛ ایرانی باشد با خارجی، برای زیارت می‌آید و در همان حوالی
حرم، دور و نزدیک، جایی برای اتراق پیدا می‌کند. امسال هم که جایش خیلی خوب
نباشد، قید امام رضا(ع) را نمی‌زند. دوباره و ده‌باره هم می‌آید و حظ خودش
را می‌برد. از جماعت عرب‌های شیخ نشین و شکم گنده نیست که برای هتل و
پاساژ و آسمان خراش بیاید!
مشهد تا همین جا هم با هتل‌های
بین‌المللی و پارک ها و انواع و اقسام پاساژهای نگین و الماس و... به ساحت
غفلت از ولی نعمت ایرانی‌ها نزدیک شده است، رحمی کنید و ما و مشهد و امام
رضای‌مان را به حال خودمان بگذارید!
منبع:خبرگزاری دانشجو
211001