یکى از برجسته ترین فضایل امام رضا (ع)، ادعیه ای می باشد که این امام همام درشرایط گوناگون بیان داشته اند.
عقیق:دعای خروج از منزل محمد بن سنان می‌گوید: امام رضا علیه‌السلام هنگام خروج از منزلش این دعا را منی‌خواند: بِسْمِ اللَّهِ خَرَجْتُ وَ بِسْمِ اللَّهِ وَلَجْتُ وَ عَلَی اللَّهِ تَوَکَّلْتُ- لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم؛ بنام خدا، خارج شدم و به نام او داخل می‌شوم و به خدا توکل نمودم، هیچ قدرت و توانایی جز از ناحیه‌ی خدا نیست. دعای قنوت امام رجاء بن ابی ضحاک می‌گوید: دعای قنوت امام رضا (ع) در همه‌ی نمازهایش اینگونه بود: رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّکَ أَنْتَ الْأَعَزُّ الْأَجَلُّ الْأَکْرَمُ؛ بارالها مرا ببخش و به من رحم کن و از خطاهایم آنچه را می‌دانی بگذر، همانا تو عزیزتر و برتر و گرامی تر هستی. دعای پس از نماز جمعه علی بن ابراهیم بن هاشم می‌گوید: یاسر برای ما نقل کرد و گفت: امام رضا (ع) هنگامی که از نماز [پشت سر مأمون در خراسان] به خانه برمی‌گشت، در حالی که عرق و غبار صورتش را گرفته بود دستها را بلند می‌کرد و می‌فرمود: اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ فَرَجِی مِمَّا أَنَا فِیهِ بِالْمَوْتِ فَعَجِّلْهُ إِلَیَّ السَّاعَةَ وَ لَمْ یَزَلْ مَغْمُوماً مَکْرُوباً إِلَی أَنْ قُبِضَ علیه‌السلام؛ بارالها! اگر رهایی من از این تنگنا به جز با مرگم حاصل نمی‌شود، مرگ را بزودی سراغ من بفرست و پیوسته غمگین و دلگیر بود تا اینکه از دنیا رفت. پی نوشت ها: 1-برقی، محاسن، ج 2: 90. 2-طبرسی، مکارم الاخلاق: 270. 3-علامه مجلسی، بحار الانوار: ج 85: 200؛ 4-شخ صدوق، عیون اخبار رضا (ع)، ج 2: 18، 194-195. 5-احمدیان، چهل حدیث سیره رضوی: 37-30. منبع:قدس 211008