وی با تاکید بر اینکه روزه دار بودن فقط به امساک از خوردن و آشامیدن نیست، افزود: چه بسا روزه دارانی که از روزه گرفتن فقط تشنگی و گرسنگی سهم­شان است. از همین رو مرحوم شیخ حر عاملی در وسائل الشیعه از شیخ طوسی نقل می کند که باطل شدن روزه بواسطه­ی غیبت قطعی است، نه اینکه از ثواب روزه کم شود، و لذا باید دوباره قضای آن را بجا بیآورد.

این محقق حوزوی تصریح کرد: چگونه است که فقط یک قطره آب و یا یک لقمه­ی غذا روزه را باطل می کند، اما غیبت انسان مؤمن روزه را باطل نکند!. مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی در المراقبات نقل می کند؛ ارث روزه دو چیز است. کم خوردن و کم حرف زدن. بنابراین در آخر ماه رمضان باید ببینیم، چیزی از این ارث به ما رسیده است یا نه. براین اساس مراقبت از زبان یکی از توصیه های جدی علمای ربانی به مردم روزه دار است.

وی با بیان اینکه سیر و سلوک در رسیدن به مقامات معنوی نیازمند یکسری مراقبات است، افزود: اولین مراقبت، صمت یعنی مراقبت از زبان، سکوت و پرهیز از پرحرفی است. همچنین شب زنده دار بودن، کناره گیری از مجالس آلوده به گناه، دائم الذکر بودن و خدمت به خلق و بسیاری از اعمال دیگر که علمای اخلاق به آن ها توصیه فرموده اند، شرط توفیق در رسیدن به مقامات عالیه و کمالات انسانی است.

حجت الاسلام حسینی قمی در پایان، گفت: خداوند متعال در آیه 70 سوره احزاب خطاب به مؤمنین می فرماید «­اى کسانى که ایمان آورده اید! تقواى الهى پیشه کنید و سخن حق بگوئید­». این آیه به خوبی بیان می کند که مراقبت از زبان موجبِ اصلاح اعمال بوده و باعث آمرزش گناهان خواهد بود. حضرت علی(ع) نیز در توصیه های خویش به مردم آنها را از بیهوده گویی برحذر داشته و می فرمود اگر حرف مفیدی داشتید، بیان کنید و از گزافه گویی و بیانِ حرف های غیرمفید پرهیز کنید شاید که رستگار شوید و مشمول لطف و رحمت خداوند واقع شوید.

منبع:حوزه