بی شک انسان ها بواسطه ی اعمالی که از آنان سر می زند، مورد محبت و یا خشم خداوند متعال قرار می گیرند.
عقیق:قرآن کریم محبت پروردگار را مخصوص گروه های خاصی از انسان بیان داشته است که بر اثر لیاقت و شایستگی، زمینه ی دریافت این نعمت را در خویش فراهم می سازند، اما این افراد عبارتند از: پرهیزکاران تقواپیشگان و پرهیزکاران نخستین گروهی می باشند که مورد مرحمت خداوند قرار دارند، چنانکه قرآن کرمی می فرماید: فَاِنَّ اللهَ یُحِبُّ المُتَقین؛ پس به راستی که خداوند پرهیزکاران را دوست دارد و در جایی دیگر اشاره می نماید: اِنَّ اللهَ یُحِبُّ المُتَقین؛ به راستی که خداوند پرهیزکاران را دوست دارد. نیکوکاران انجام اعمال نیک عاملی دیگر در راه جلب محبت خداوند می باشد و این حقیقت در آیات الهی نیز بیان شده است چنانکه می خوانیم: اِنَّ اللهَ یُحِبُّ المُحسِنین؛ به راستی که خداوند نیکوکاران را دوست دارد؛ و نیز آمده است: وَاللهُ یُحِبُّ المُحسِنین؛ و خداوند نیکوکاران را دوست دارد. توبه کنندگان بی شک شخصی که به سوی خدا بازگردد و از اعمال زشت خویش نادم باشد مشمول لطف و محبت ذات اقدس الهی خواهد بود و از این رو در قرآن کریم آمده است: إنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوّابین؛ به درستی که خداوند، توبه کنندگان را دوست می دارد. مجاهدان مجاهدان و جهادگران در راه خداوند نیز از جمله کسانی هستند که دارای فضایل و ارزش های فراوانی می باشند چنانکه در قرآن کریم می خوانیم: إنَّ اللهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلونَ فِی سَبیله؛ خداوند کسانی را که در راه او پیکار می کنند، دوست می دارد. عدالت پیشگان عدالت یکی از صفات شایسته می باشد و بر این اساس خداوند متعال کسانی را آراسته به این صفت پسندیده می باشند را دوست می دارد چنانکه خود بیان نموده است: إنَّ اللهَ یُحِبُّ المُقسِطین؛ به راستی که خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد. توکل کنندگان گروه دیگری که از نعمت دوستی و محبت خاص پروردگار عالم برخوردارند، کسانی هستند که در کارهای مختلف خویش بر خدای خود توکل می کنند و بی شک این عمل زمینه ساز محبت پروردگار به آنان خواهد بود، چنانکه آمده است: إنَّ اللهَ یُحِبُّ المُتَوَکِلینَ؛ به راستی که خداوند توکل کنندگان را دوست دارد. پی نوشت ها: 1- سوره آل عمران: آیه 76، 134، 159. 2- سوره توبه: آیه 4، 7. 3- سوره بقره: آیه 195، 222. 4- سوره مائده: آیه 93، 42. 5- سوره صف: آیه 4. *صمدی، علی اکبر، آثار گناه در زندگی و راه جبران: 27، 31. منبع: قدس 211008