امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «خوشبختى حقيقى اين است كه كار انسان به خوشبختى بينجامد و بدبختى حقيقى اين است كه [فرجام] كار آدمى به بدبختى ختم شود.»
و نیز فرموده اند: «در هنگام عرضه اعمال بر خداى سبحان است كه خوشبختى حقيقى از بدبختى حقيقى باز شناخته مى شود.»
و می فرمایند: «خوشبخت ترين مردم در دنيا كسى است كه از آنچه مى داند برايش زيان آور است دورى كند، و بدبخت ترين آنان كسى است كه از هواى نفس خود پيروى كند.»
علاوه بر این امام علی (ع) در تعریف خوشبختی می فرمایند: « كوشش در راه اصلاح عموم مردم، از كمال خوشبختى است.»
پی نوشت:
غررالحکم
میزان الحکمه
منبع:شبستان