قَالَ الصادق علیه السلام‏ الْمُنَافِقُ إِذَا حَدَّثَ عَنِ اللَّهِ وَ عَنْ رَسُولِهِ كَذَبَ وَ إِذَا وَعَدَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أَخْلَفَ وَ إِذَا مَلَكَ خَانَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فِي مَالِهِ  وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِي قُلُوبِهِمْ-إِلى‏ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللَّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ» (1) وَ قَوْلُهُ «وَ إِنْ يُرِيدُوا خِيانَتَكَ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ‏». (2)

امام صادق علیه السلام فرمود: منافق وقتى از خدا و پيامبرش حديث نقل كند، دروغ مي گويد و اگر به خدا و پيامبر(ص) وعده دهد، تخلف مي كند. وقتى مالك چيزى شد، به خدا و پيامبرش در مال خود خيانت مي نمايد و اين تفسير آيه شريفه است: «اين عمل، (روح) نفاق را، تا روزى كه خدا را ملاقات كنند، در دل هايشان برقرار ساخت. اين به خاطر آن است كه از پيمان الهى تخلّف جستند؛ و به خاطر آن است كه دروغ مى‏گفتند».

و آيه ديگرى مي فرمايد: «امّا اگر بخواهند به تو خيانت كنند، (تازگى ندارد) آنها پيش از اين (نيز) به خدا خيانت كردند؛ و خداوند (شما را) بر آنها پيروز كرد؛ خداوند دانا و حكيم است!».

تحف العقول عن آل الرسول (ص)، ص: 369-368

(1)- توبه 77

(2)-انفال 71