امام صادق(ع) می فرمایند: زيارت حسين(ع) برابر است با صد حج مبرور (يعنى پاكيزه از گناهان و آلودگيها) و صد عمره پذيرفته شده.
عقیق: امام حسين (ع) در روز شنبه دهم محرم سال شصت و يك از هجرت پس از نماز ظهر شهيد گشت در حالى كه مظلوم و تشنه كام و شكيبا بود و براى پاداشجوئى از خدا اقدام به چنين كارى كرد. عمر شريفش در آن روز پنجاه و هشت سال بود كه هفت سال آن با جدش رسول خدا (ص) بود، و سى و هفت سال با پدرش على(ع) و چهل و هفت سال با برادرش حسن عليه السّلام و دوران خلافت او پس از برادرش يازده سال بود، و آن حضرت با حنا و رنگ محاسن خود را خضاب ميكرد، و روزى كه بشهادت رسيد خضاب از دو گونه اش جدا شده بود (يعنى در اثر طولانى شدن زمان خضاب مقدارى از بن موهاى حضرت سفيد بود). و روايات بسيارى در فضيلت زيارت آن حضرت(ع) بلكه واجب بودن آن رسيده است،از جمله: ۱- از امام صادق(ع) حديث شده كه فرمود: زيارت حسين بن على(ع) واجب است بر هر كه اقرار به امامت حسين(ع) از جانب خداى عز و جل دارد. ۲- و نيز آن حضرت(ع) فرمود: زيارت حسين(ع) برابر است با صد حج مبرور (يعنى پاكيزه از گناهان و آلودگيها) و صد عمره پذيرفته شده. ۳- و رسول خدا (ص) فرمود: هر كس حسين را پس از مرگش زيارت كند بهشت از براى اوست، و اخبار در اين باره بسيار است . پی نوشت: ارشاد-ترجمه رسولى محلاتى، ج۲، ص:136. منبع:افکار 211008