به دنيا همچون زاهدى بنگريد كه از آن جدا خواهد شد، زيرا دنيا جايگزين ساكن را از خود خواهد راند و مسرف در امن را به درد خواهد آورد.
عقیق: امام كاظم عليه السّلام مى فرمايد: امير المؤمنين عليه السّلام به ياران خود چنين سفارش مى فرمود: شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم كه موجب غبطه جوينده اميدوار، و اعتماد گريزنده پناهنده است، و تقوى را شعار درونى خويش قرار دهيد و خدا را خالصانه ياد آوريد كه بدين ترتيب بهترين زندگى را خواهيد داشت، و طريق رستگارى را خواهيد پيمود. به دنيا همچون زاهدى بنگريد كه از آن جدا خواهد شد، زيرا دنيا جايگزين ساكن را از خود خواهد راند و مسرف در امن را به درد خواهد آورد.
آنچه از دنيا روى گرداند و پشت كرد و رفت، ديگر اميدى در برگشت آن نيست و كسى نمى داند كه آنچه از آن آيد چيست تا انتظار آن را بكشد. در پى آسايش آن بلا، و ماندگارى آن فنا است. شادمانى آن به حزن آميخته است و ماندگارى در آن با ضعف و سستى، همراه. دنيا چونان باغى است كه چراگاهش سرسبز و آباد است، و هر كس آن را ببيند در شگفت آيد، آبش خوشگوار است و خاكش پاك، ريشه درخت و گل و گياهش نم و رطوبت را به خود كشيده تا هر گاه گياه به پختگى دست يابد و شاخه هاى آن اعتدال يافت ناگاه طوفانى بوزد و برگهايش را پرپر كند و بر زمين ريزد و هر چه به رشته زيبايى درآورده از هم بپاشاند چنان كه خداوند مى فرمايد: هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ وَ كانَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ مُقْتَدِراً «۱».
پس دنيا را چنان بنگريد كه شما را بسيار شگفت زده مى كند اما اندك سودى به شما رساند