انسان برای رسیدن به رشد و تعالی باید ظاهر و باطن خود را با هم هماهنگ کند. تربیت انسان‌ها از درون آغاز می‌شود و باورها و معیارهای فکری و روانی او را تصحیح می‌کند.
عقیق: اصالت و کیفیت رفتارها بر اصلاح باطن و درون استوار است چه بسیار رفتارهایی که در ظاهر و انسانی است، ولی با انگیزه‌های خودخواهانه و غیر انسانی صورت می‌گیرد. مثلا خدمت به خلق اگر به انگیزه شهرت و دستیابی به مقامی باشد این یک انگیزه غیر انسانی است و اگر نیت انسان الهی باشد باید این رفتار از درون هم سرچشمه گیرد پس جسم و روح تاثیر متقابلی بر هم دارند.
پیامبر (ص) در حدیثی می‌فرمایند: نفس انسان هنگامی که روزی خود را داشته باشد آرامش می‌یابد.
امام علی (ع) در حدیثی می‌فرمایند: پرخوری مانع زیرکی است.
امام علی (ع) در خصوص ابعاد تاثیرگذاری متقابل روح و بدن می‌فرمایند: هر کس نفسی بزرگوار دارد عواطفش افزون می‌شود و آن کس که عواطفش زیاد باشد دوستانش زیاد می‌شوند.
حضرت علی (ع) در حدیثی می‌فرمایند: عقل با شهوت جمع نمی‌شوند.
پیامبر (ص) در حدیثی در رابطه با تاثیر اندیشه در عمل می‌فرمایند: هر کس به آنچه می‌داند عمل کند خداوند از آنچه نمی‌داند آگاهش می‌کند.
امام علی (ع) در خصوص تاثیر عمل در اندیشه می‌فرمایند: با شهوت خود مبارزه کن و بر خشمت چیره شو و با عادت‌های زشت خود مخالفت کن تا جانت پاک گردد و عقلت کمال یابد، و پاداش خدای را - بی کم و کسر - به دست آری.
اصلاح درون برای تصحیح دریافت‌های فکری در دین اسلام بسیار مهم است، در این رابطه امام علی (ع) می‌فرمایند: انسان بد سیرت به هیچ کس گمان خوب نمی‌برد، زیرا هر کس را چون خود می‌بیند(و به خود قیاس می‌کند)