عقیق: ياد و زيارت پاكان و معصومان، آدمي را در مسير پاكي و عصمت قرار مي‌دهد و انسان را بيش از بيش به خدا نزديك مي‌كند، چنانكه در آيه ۳۶ سوره نور مي‌خوانيم: «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ».
هدف زيارت برقراري ارتباط با معصومين و اولياء‌الله است و مسلماً زيارت پيامبر اكرم (ص) و ائمه اطهار (ع) داراى آثار و اجر فراوان بوده و عرض ارادت به آنان و به زيارت آنان رفتن نوعى ارتباط معنوى بين زائر و آن حضرات است، چنانچه در روايتي پيامبر اكرم (ص) از شفاعت زائر خود سخن گفته‌اند.
اينجا كربلا است و زيارت عارفانه و خالصانه حضرت امام حسين (ع)، فضيلت‌هاي ويژه‌اي همچون جامعيت، پاكسازي از گناه، اثر رهايي بخش، پاداشي بي‌نظير، برآورده شدن آرزوها و فضيلت‌هاي بي‌شمار ديگري دارد كه از جهات مختلفي در خور تعمق است؛ زيارت كه هرگز نبايد آن را از دست داد.
زائراني كه قدم به سرزمين كربلا مي‌گذارند مي‌دانند به زيارت چه امامي آمده‌اند، آنها حديث امام صادق (ع) را كه مي‌فرمايند «زيارت قبر امام حسين (ع) از بهترين اعمال است» و يا «هرگاه خداوند اراده خيرى به بنده خود كند در قلب او محبت امام حسين (ع) و زيارت او را قرار مى‏دهد»، خوانده‌اند.
زيارت امام حسين (ع) پير و جوان نمي‌شناسد؛ اينجا زائران با هر سن و سالي به زيارت ارباب آمده‌اند، عده‌اي هم سالخوردگاني هستند كه ديگر پاي رفتن ندارند، اما دل در گرو دستان با محبت افرادي دارند كه آنان را تا رسيدن به معشوقشان اباعبدالله الحسين (ع) همراهي كنند.
پدرم، مادرم به كجا چشم دوخته‌اي! مي‌دانم كه پاي رفتن به زيارت را نداري و منتظري، منتظر كسي كه همراهي‌ات كند و تو را به پابوس ارباب بي‌كفنت ببرد، اما منتظر نباش؛ هستند كساني كه با دل و جان تو را به زيارت ببرند و از اينكه همراه تو شوند، شادمان باشند.
اگر كمي زائران ويلچر سوار را كه با كمك زائراني ديگر به سمت حرم حضرت امام حسين (ع) در حركت هستند همراهي كني، حقايقي را مي‌بيني كه شايد وصف آن در اذهان مختلف متفاوت باشد، اما آنچه تفاوت ندارد و در همه جا يكسان خواهد بود، عشق به سالار شهيدان (ع) است.
در نگاه اول گمان كردم فردي كه زائر سالخورده‌اي را با ويلچر به سمت حرم مطهر سيدالشهدا (ع) مي‌برد، دارد با دلش ويلچر را حركت مي‌دهد، اما كمي كه بيشتر با آنها همراه شدم و پس از چند بار تلاش براي همراهي ويلچرسوار، دانستم كه او دلش را با ويلچر به زيارت مي‌برد.
ما هم مي‌توانيم به زائراني كه ديگر پاي رفتن ندارند و كهولت سن آنان را ويلچرنشين كرده است و منتظر هستند تا افرادي آنان را همراهي كنند، كمك كنيم و به جاي اينكه با دل و جان، ويلچر را حركت دهيم، با ويلچر دلهايمان را به زيارت ببريم. زيارت مقبول حق.

211008