عقیق:سوره صف شصت و یکمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هشتم آن قرار دارد.
سوره صف ۱۴ آیه، ۲۲۶ کلمه و ۹۶۶ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) است. سوره صف به دلیل آن که با تسبیح خداوند آغاز می‌شود، در گروه سوره‌های مُسَبِّحات هم قرار می‌گیرد.
سوره صف را «سوره حواریون» و «سوره عیسی (ع)» نیز می‌نامند؛ آیه آخر این سوره درباره آنان سخن می‌گوید.
این سوره مؤمنان را به جهاد در راه خدا دعوت و ترغیب و دین اسلام را به نوری درخشان تشبیه می‌کند که کافران و اهل کتاب می‌خواهند آن را خاموش کنند؛ اما خداوند آن را کامل می‌کند و بر هر دینی غلبه می‌دهد. در ادامه سوره آمده است که محمد (ص) پیامبری از سوی خداست و عیسی بن مریم (ع) بنی‌اسرائیل را به آمدن او بشارت داده است. پس بر مؤمنان است که از محمد (ص) پیروی کنند و با جهاد، خدا را یاری رسانند و هرگز آنچه را که عمل نمی‌کنند به دیگران نگویند و اگر وعده می‌دهند، در آن تخلف نکنند؛ چرا که این اعمال موجب خشم خدا و آزار پیامبر می‌شود.
بر اساس روایات هر کس سوره صف را بخواند، هنگامی که در دنیاست حضرت عیسی (ع) بر او درود می‌فرستد و برای او طلب مغفرت و آمرزش می‌کند و در روز قیامت رفیق و همراه حضرت عیسی (ع) خواهد بود.
همچنین امام محمدباقر (ع) می‌فرماید: هر کس سوره صف را قرائت کند و آن را در نماز‌های واجب و مستحب خود همیشه بخواند، خداوند او را همراه با فرشتگان و پیامبران الهی در یک «صف» قرار خواهد داد.
متن سوره صف همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
سَبَّحَ لِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْ‌ضِ ۖ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است به تسبیح خدا مى‌پردازند و اوست ارجمند حکیم (۱)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿٢﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید چرا چیزى مى‌گویید که انجام نمى‌دهید؟ (۲)
کَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّـهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿٣﴾
نزد خدا سخت ناپسند است که چیزى را بگویید و انجام ندهید (۳)
إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنْیَانٌ مَّرْ‌صُوصٌ ﴿٤﴾
در حقیقت خدا دوست دارد کسانى را که در راه او صف در صف چنانکه گویى بنایى ریخته شده از سرب‌اند جهاد مى‌کنند (۴)
وَ إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِی وَ قَد تَّعْلَمُونَ أَنِّی رَ‌سُولُ اللَّـهِ إِلَیْکُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّـهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَ اللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿٥﴾
و یاد کن هنگامى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، چرا آزارم مى‌دهید با اینکه مى‌دانید من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟ پس چون از حق برگشتند خدا دلهایشان را برگردانید و خدا مردم نافرمان را هدایت نمى‌کند (۵)
وَ إِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْ‌یَمَ یَا بَنِی إِسْرَ‌ائِیلَ إِنِّی رَ‌سُولُ اللَّـهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَ‌اةِ وَ مُبَشِّرً‌ا بِرَ‌سُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَـٰذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ ﴿٦﴾
و هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت: اى فرزندان اسرائیل من فرستاده خدا به سوى شما هستم تورات را که پیش از من بوده تصدیق مى‌کنم و به فرستاده‌اى که پس از من مى‌آید و نام او «احمد» است بشارتگرم پس وقتى براى آنان دلایل روشن آورد، گفتند: این سحرى آشکار است (۶)
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَ‌ىٰ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ وَ هُوَ یُدْعَىٰ إِلَى الْإِسْلَامِ ۚ وَ اللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٧﴾
و چه کسى ستمگرتر از آن کس است که با وجود آنکه به سوى اسلام فراخوانده مى شود بر خدا دروغ مى‌بندد؟ و خدا مردم ستمگر را راه نمى‌نماید(۷)
یُرِ‌یدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّـهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّـهُ مُتِمُّ نُورِ‌هِ وَ لَوْ کَرِ‌هَ الْکَافِرُ‌ونَ ﴿٨﴾
مى‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا گر چه کافران را ناخوش افتد نور خود را کامل خواهد گردانید (۸)
هُوَ الَّذِی أَرْ‌سَلَ رَ‌سُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَ‌هُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِ‌هَ الْمُشْرِ‌کُونَ ﴿٩﴾
اوست کسى که فرستاده خود را با هدایت و آیین درست روانه کرد تا آن را بر هر چه دین است فائق گرداند هر چند مشرکان را ناخوش آید (۹)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَىٰ تِجَارَ‌ةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿١٠﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید آیا شما را بر تجارتى راه نمایم که شما را از عذابى دردناک مى‌رهاند؟ (۱۰)
تُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَ رَ‌سُولِهِ وَ تُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنفُسِکُمْ ۚ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١﴾
به خدا و فرستاده او بگروید و در راه خدا با مال و جانتان جهاد کنید این گذشت و فداکارى اگر بدانید براى شما بهتر است (۱۱)
یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِ‌ی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٢﴾
تا گناهانتان را بر شما ببخشاید و شما را در باغهایى که از زیر درختان آن جویبار‌ها روان است و در سراهایى خوش در بهشت‌هاى همیشگى درآورد این خود کامیابى بزرگ است (۱۲)
وَ أُخْرَ‌ىٰ تُحِبُّونَهَا ۖ نَصْرٌ مِّنَ اللَّـهِ وَ فَتْحٌ قَرِ‌یبٌ ۗ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٣﴾
و رحمتى دیگر که آن را دوست دارید: یارى و پیروزى نزدیکى از جانب خداست؛ و مؤمنان را بدان بشارت ده (۱۳)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنصَارَ اللَّـهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْ‌یَمَ لِلْحَوَارِ‌یِّینَ مَنْ أَنصَارِ‌ی إِلَى اللَّـهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِ‌یُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّـهِ ۖ فَآمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِی إِسْرَ‌ائِیلَ وَ کَفَرَ‌ت طَّائِفَةٌ ۖ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِ‌ینَ ﴿١٤﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید یاران خدا باشید همان گونه که عیسى‌بن‌مریم به حواریون گفت: یاران من در راه خدا چه کسانى‌اند؟ حواریون گفتند: ما یاران خداییم پس طایفه‌اى کفر ورزیدند و کسانى را که گرویده بودند بر دشمنانشان یارى کردیم تا چیره شدند (۱۴)
منبع:باشگاه خبرنگاران