عقیق:سوره نبأ یا عَمَّ یا تسائُل هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.
سوره نبأ درباره روز قیامت و حوادث آن سخن می‌گوید و جایگاه و حالات گنهکاران و نیکوکاران در آن روز را توصیف می‌کند. از آیات مشهور آن، آیات ۳۱ به بعد است که سرگذشت «متقین» را در قیامت بیان می‌کند.
پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت تلاوت سوره نبأ فرموده است؛ هر کس سوره عم یتسائلون را بخواند، خداوند از نوشیدنی خنک و گوارای بهشتی در قیامت سیرابش می‌کند.
همچنین بر اساس روایتی از امام صادق (ع)، کسی که همه روزه سوره عم یتسائلون را قرائت کند، سال تمام نمی‌شود مگر اینکه خانه خدا را زیارت می‌کند.
در حدیثی دیگر رسول خدا (ص) می‌فرماید: هر کس سوره نبا را بخواند و حفظ کند، حساب او در قیامت چنان سریع انجام می‌شود که به مقدار خواندن یک نماز خواهد بود. در روایات آمده است پیامبر (ص) سوره نبأ را جزو سوره‌هایی خوانده که موی آن حضرت را سپید کردند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۱﴾
درباره چه چیز از یکدیگر مى پرسند (۱)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿۲﴾
از آن خبر بزرگ (۲)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (۳)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (۴)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۵﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (۵)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾
آیا زمین را گهواره اى نگردانیدیم (۶)
وَ الْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾
و کوه‌ها را چون میخهایى نگذاشتیم(۷)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾
و شما را جفت آفریدیم (۸)
وَ جَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾
و خواب شما را مایه آسایش گردانیدیم (۹)
وَ جَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾
و شب را براى شما پوششى قرار دادیم (۱۰)
وَ جَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾
و روز را براى معاش شما نهادیم (۱۱)
وَ بَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾
و بر فراز شما هفت آسمان استوار بنا کردیم (۱۲)
وَ جَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (۱۳)
وَ أَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (۱۴)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (۱۵)
وَ جَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (۱۶)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿۱۷﴾
قطعا وعدگاه ما با شما روز داورى است (۱۷)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (۱۸)
وَ فُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾
و آسمان گشوده و درهایى پدید شود (۱۹)
وَ سُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾
و کوه‌ها را روان کنند و چون سرابى گردند (۲۰)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾
آرى جهنم از دیر باز کمینگاهى بوده (۲۱)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿۲۲﴾
که براى سرکشان بازگشتگاهى است (۲۲)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (۲۳)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (۲۴)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾
جز آب جوشان و چرکابه اى (۲۵)
جَزَاءً وِ فَاقًا ﴿۲۶﴾
کیفرى مناسب با جرم آنها (۲۶)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾
آنان بودند که به روز حساب امید نداشتند (۲۷)
وَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿۲۸﴾
و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (۲۸)
وَ کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿۲۹﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده به صورت کتابى در آورده ایم (۲۹)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز چیزى بر شما نمى افزاییم (۳۰)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (۳۱)
حَدَائِقَ وَ أَعْنَابًا ﴿۳۲﴾
باغچه ها و تاکستان‌ها (۳۲)
وَ کَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾
و دخترانى همسال با سینه هاى برجسته (۳۳)
وَ کَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾
و پیاله هاى لبالب (۳۴)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿۳۵﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه یکدیگر را تکذیب کنند (۳۵)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿۳۶﴾
این است پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (۳۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾
پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (۳۷)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَ قَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مى ایستند و مردم سخن نگویند مگر کسى که خداى رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (۳۸)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾
آن روز ،روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (۳۹)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَ یَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (۴۰)
منبع:باشگاه خبرنگاران