حرکت عشق و ایمان
پدیده بی‌‌نظیر و بی‌سابقه‌‌ای هم در این سال‌های اخیر به‌وجود آمده و آن، پیاده‌روی میان نجف و کربلا یا بعضی از شهرهای دورتر از نجف تا کربلا است؛ بعضی از بصره، بعضی از مرز، بعضی از شهرهای دیگر، پیاده راه می‌اُفتند و حرکت می‌کنند. این حرکت حرکت عشق و ایمان است؛ ما هم از دور نگاه می‌کنیم به این حرکت، و غبطه می‌خوریم به حال آن کسانی که این توفیق را پیدا کردند.
درس اربعین حسینی (ع)
درسی که اربعین حسینی (ع)به ما می‌دهد، این است که باید یاد حقیقت و خاطره شهادت را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگه‌داشت. شما ببینید از اول انقلاب تا امروز، تبلیغات علیه انقلاب و امام راحل (ره) و اسلام و این ملت، چقدر پرحجم بوده است. چه تبلیغات و طوفانی که علیه جنگ به‌راه نیفتاد؛ جنگی که دفاع و حراست از اسلام و میهن و حیثیت و شرف مردم بود. ببینید دشمنان علیه شهدای عزیزی که جانشان - یعنی بزرگ‌ترین سرمایه‌شان - را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه کردند و مستقیم و غیرمستقیم، با رادیوها و روزنامه‌ها و مجله‌ها و کتاب‌هایی که منتشر می‌کردند، در ذهن آدم‌های ساده‌لوح در همه جای دنیا، چه تلقینی توانستند، بکنند.
حتی افراد معدودی از آدم‌های ساده‌دل و جاهل و نیز انسان‌های موجه و غیرموجهی در کشور خودمان هم، در آن فضای ملتهب جنگ، گاهی حرف‌هایی می‌زدند که ناشی از ندانستن و عدم احاطه به حقایق بود. همین چیزها بود که امام عزیز را برمی‌آشفت و وادار می‌کرد که با آن فریاد ملکوتی، حقایق را با صراحت بیان کند.
اگر در مقابل این تبلیغات، تبلیغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهی ملت ایران و گویندگان و نویسندگان و هنرمندان، در خدمت حقیقتی که در این کشور وجود دارد، قرار نگیرد، دشمن در میدان تبلیغات غالب خواهد شد. میدان تبلیغات، میدان بسیار عظیم و خطرناکی است. البته، اکثریت قاطع ملت و آحاد مردم ما، به برکت آگاهی ناشی از انقلاب، در مقابل تبلیغات دشمن بیمه هستند و مصونیت پیدا کرده‌اند. از بس دشمن دروغ گفت و چیزهایی را که در مقابل چشم مردم بود، به عکس و واژگون نشان داد و منعکس کرد، اطمینان مردم ما نسبت به گفته‌ها و بافته‌ها و یاوه‌گویی‌های تبلیغات جهانی، به‌کلی سلب شده است.
دستگاه ظالم جبار یزیدی با تبلیغات خود، حسین‌بن علی(ع)را محکوم می‌ساخت و وانمود می‌کرد که حسین‌بن علی (ع)کسی بود که بر ضد دستگاه عدل و حکومت اسلامی و برای دنیا قیام کرده است! بعضی هم، این تبلیغات دروغ را باور می‌کردند. بعد هم که حسین‌بن علی ؟ع؟، با آن وضع عجیب و با آن شکل فجیع، به‌وسیله دژخیمان در صحرای کربلا به شهادت رسید، آن‌را یک غلبه و فتح وانمود می‌کردند. اما تبلیغات صحیح دستگاه امامت، تمام این بافته‌ها را عوض کرد. حق، این‌گونه است.
اولین شکوفه‌های عاشورایی
اولین شکوفه‌های عاشورایی در اربعین حسینی (ع)شکفته شد. اولین جوشش‌های چشمه جوشان محبت حسینی (ع)- که شط همیشه جاری زیارت را در طول این قرن‌ها به‌راه انداخته است - در اربعین حسینی پدید آمد. مغناطیس پرجاذبه حسینی، اولین دل‌ها را در اربعین به‌سوی خود جذب کرد؛ رفتن جابربن عبدالله و عطیه به زیارت امام حسین(ع)در روز اربعین، سرآغاز حرکت پربرکتی بود که در طول قرن‌ها تا امروز، پیوسته و پی‌درپی این حرکت پُرشکوه‌تر، پُرجاذبه‌تر و پُرشورتر شده است و نام و یاد عاشورا را روزبه‌روز در دنیا زنده‌تر کرده است.
*عصاره و خلاصه زندگی حسینی (ع)
«یک جمله در زیارت اربعین امام حسین (ع)ذکر شده است که مانند بسیارى از جملات این زیارت‌ها و دعا‌ها، بسیار پرمغز و در خور تأمل و تدبر است. آن جمله این است: «و بذل مهجته فیک». این زیارت اربعین است؛ منتها فقره‌هاى اول آن، دعاست که گوینده این جملات خطاب به خداوند متعال عرض مى‌کند: «و بذل مهجته فیک»؛ یعنى حسین‌بن‌على، جان و خون خود را در راه تو داد؛ «لیستنقذ عبادک من الجهالة»؛ تا بندگان تو را از جهل نجات دهد؛ «و حیرة الضلالة»؛ و آن‌ها را از سرگردانى ناشى از ضلالت و گمراهى برهاند. این یک طرف قضیه، یعنى طرف قیام‌کننده، حسین‌بن‌على (ع)است. طرف دیگر قضیه، در فقره بعدى معرفى مى‌شود: «و‌قد توازر علیه من غرّته الدنیا و‌باع حظّه بالارذل الأدنى»؛ نقطه مقابل، کسانى بودند که فریب زندگى، آن‌ها را به خود مشغول و دنیاى مادى، زخارف دنیایى، شهوات و هواهاى نفس، از خود بی‌خودشان کرده بود؛ «و باع حظّه بالارذل الأدنى»؛ سهمى را که خداى متعال براى هر انسانى در آفرینش عظیم خود قرار داده است - این سهم عبارت است از سعادت و خوشبختى دنیا و آخرت - به بهاى پست و ناچیز و غیر‌قابل اعتنایى فروخته بودند. این، خلاصه نهضت حسینى (ع)است.
اربعین؛ سرآغاز گسترش جریان مبارزه با ظلم بعد‌از حادثه عاشورا؛ و هم‌چنین یک شروع و آغاز است.
خاصیت محیط اختناق این است که مردم فرصت و جرئت این را پیدا نمی‌کنند که حقایقی را که فهمیده‌اند، در عمل خودشان نشان بدهند؛ چون اولاً دستگاه ظالم و مستبد نمی‌گذارد، مردم بفهمند و اگر فهم مردم از دست او خارج شد و فهمیدند، نمی‌گذارد به آن‌چه فهمیده‌اند، عمل کنند. در کوفه، در شام، در بین راه، خیلی‌ها از زبان حضرت زینب کبری (س)یا امام سجاد (ع)یا از دیدن وضع اسرا، خیلی چیزها را فهمیدند، ولی چه کسی جرأت می‌کرد، چه کسی توانایی این را داشت که در مقابل آن دستگاه ظلم و استکبار و استبداد و اختناق، آن‌چه را که فهمیده است، بروز دهد؟ مثل یک عقده‌ای در گلوی مؤمنان باقی بود. این عقده روز اربعین حسینی (ع)اولین نشتر را خورد؛ اولین جوشش در روز اربعین در کربلا اتفاق افتاد.
منبع:حوزه