در اروپای درهم و برهم امروزی، در کشور نسبتاً مرفه سويیس که همانند جزیره‌ای در وسط اروپای متلاطم جلب توجه می‌کند، ابراز عملی و گرایش چشمگیر حسینی در محیط عمومی، نشانه و پیامی مستند از یک چرخش فرهنگی است.
عقیق:رحیم فردین از ایرانیان مقیم شهر زوریخ کشور سوییس این گونه حال و هوای این شهر را در روز تاسوعا و عاشورای حسینی را به رشته تحریر در آورده است:
امسال در سوییس مراسم تاسوعا و عاشورا در نقاط مختلف خیلی ملموس‌تر و فراگیرتر انجام شد. غیر از مکان‌های شخصی و بیشتر جمع‌وجور، سالن‌هایی بزرگ که ظرفیت چند صد نفر را دارند، برای یک یا دو شب اجاره شد و مراسم با نظم و احترام برگزار شد. این مکان‌ها متعلق به شهرداری هر منطقه هستند و برای گردهمایی فرهنگی به همگان اجاره داده می‌شوند.
برای پیشگیری از اختلال و حتی عملیات تخریبی، حتی انتحاری مزدوران، در مسیرها و خیابان‌های مختلف ایستگاه بازرسی و هشدار از طرف پلیس برقرار بود که شخصاً در چندین نقطه در اطراف زوریخ از نزدیک شاهد بودم.
گروه گروه عاشقان امام حسین (ع) از ملیت‌های مختلف از عصر تاسوعا در حال حرکت به محل برگزاری مراسم را به چشم دیدم. حتی در چهارراهی هنگام انتظار برای سبز شدن چراغ راهنمایی، شیشه خودرو را پایین دادم و با صدای بلند رو به یکی از گروه‌ها فریاد زدم: یا حسین! بلافاصله چند صدایی جواب پس دادند: یا حسین!
چندین سالی که در اینجا زندگی می‌کنم تا به این اندازه شرکت‌جویی افراد در عزاداری امام حسین(ع) را تجربه نکرده بودم و جالب اینکه اکثر افراد این دلدادگان حسینی، جوان بودند و اکثراً لباس مشکی به تن داشتند.
کسانی که در کشورهای مسلمان زندگی می‌کنند، شاید این سطور را گزارش از امری ویژه ندانند، اما در اروپای درهم و برهم امروزی، در کشور نسبتاً مرفه سوییس که همانند جزیره‌ای در وسط اروپای متلاطم جلب توجه می‌کند، ابراز عملی و گرایش چشمگیر حسینی در محیط عمومی، نشانه و پیامی مستند از یک چرخش فرهنگی است که به دنبال چرخش‌ها در حوزه‌های دیگر حیات جمعی خود را نمایان کرده است. افرادی که همانند نگارنده به رغم و به میل، در مناطق مختلف جهان مسافرت می‌کنند، پدیداری این چرخش را از دو، سه سال پیش در اشکال گوناگون به چشم دیده، به گوش شنیده و در درون حس کرده‌اند.
سرانجام اینکه آنچه درست است دل می‌پذیرد و آنچه دل پذیرفت در اندیشه رشد می‌کند و آنچه در اندیشه ریشه دواند، بر زبان جاری و در دیده برق می‌زند و پا را به رفتن در راهش بر می‌انگیزد و سر و دست‌ها به کار می‌افتند. چه بسا که همچون امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) فدای کردار درستی می‌شود.
خداوند همه ما را به شرف مقاومت حضرت زینب (ع) در موطن و غربت مستحق الطاف خود قرار دهد.