عقیق: بارها شنیده ایم، دلی که عرش خدا است، کینه در آن راهی ندارد؛ پس چگونه می توان در دل یاد خدا و کینه دیگران را تومان جای داد!؟ در بررسی این موضوع با حجت الاسلام علی فرخ، مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج به گفتگو پردا خته ایم که از نظرتان می گذرد:

حجت الاسلام علی فرخ مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج گفت: بغض و کینه ورزی که از آن به حَقد و خصام (دشمنی) یاد می شود، از امراض نفسانی است که در کتب اخلاق به آن پرداخته شده و یکی از رذائل اخلاقی شمرده می شود. رذائل اخلاقی یعنی آن رویه و رفتارهای پست و زشتی که می تواند در انسان موجود باشد و بدون زدودن آن رذائل و امراض نفسانی، انسان در مسیر ایمان قرار نمی گیرد.
وی ادامه داد: همان گونه که خداوند انسان را در احسن تقویم آفرید "لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم" به گونه ای که خلق آسمان ها و زمین را در احسن خلق و نظام آفرید، انسان را هم طوری آفریده که می تواند تمام فضائل عالم را در خود جای دهد و استعداد بروز همه فضائل و نیکی های عالم در او بالقوه موجود است؛ یعنی می تواند با رشدی که در این عالم بر اساس قوانین الهی پیدا کند در خود آنها را به وجود آورد و در مقابل آن انسان می تواند با پیروی از هوای نفس و مخالفت با حق و دین، راه دیگری را در پیش گیرد و به پایین ترین درجات خلقت که قرآن از آن به پایین ترین درجات یاد می کند، برسد: "ثم رددناه اسفل السافلین"

سلاحی که مانع سقوط به اسفل السافلین می شود
این استاد عرفان افزود: بنابراین انسان در ابتدای خلقت موجودی بالقوه و مستعد برای رسیدن به کمالات و فضائل بالا است و نیز در مقابل آن می تواند با رها کردن خود و در اختیار قرار دادن خویش به شیطان و هوای نفس به پایین درکات هستی تنزل کند. افرادی که در رشد و تعالی نفس خود کوشش و جهادی ندارند، آنان در مقابل سختی های روزگار لازم است از خود واکنش نشان دهند و واکنش آنها منجر به مسائلی می شود اگر پشتوانه دینی در کنار آنها باشد و آگاهی در معارف دین و تعلیمات الهی داشته باشند در جهت رشد و تعالی خود قیام می کنند و به درجات عالی انسانی می رسند ولی آنانی که در این جهت قیامی ندارند، پیوسته در کشاکش روزگار بدون پشتوانه معرفتی زندگی می کنند.
حجت الاسلام فرخ تصریح کرد: اینان همان هایی هستند که دارای ضعف نفسانی بوده و در نتیجه کینه ها و بغض ها در آنها رشد می کند چون در انسان دو قوه موجود است؛ قوه دفاع از خود در مقابل ناملایمات و قوه جذب ملایمات به طرف خود که هر دوی آنها ناشی و منشأ از حب ذات است چرا که انسان بالفطره خود را دوست دارد و این از فطرت او ناشی می شود.
وی تاکید کرد: اگر انسان مسلح به معارف الهی و تعالیم دین باشد به گونه ای از خود دفاع می کند که باعث رشد و تعالی وی می شود، و اگر به این سلاح مجهز نباشد، دفاع از خود یا جذب ملایمات در طی زمان منجر به درکات وی به اسفل السافلین می شود.

انسان ها را ماموران عذاب الهی نبینیم/جهل مبدأ کینه ورزی است
این استاد حوزه و دانشگاه ابراز کرد: در تعلیمات الهی ما می خوانیم که گردش عالم هستی و تدبیر آن به دست خداوند سبحان است و اوست که تدبیر همه عالم از جمله انسان را به عهده دارد و به انسان هیچ مصیبتی وارد نمی شود یا خیری به او نمی رسد که خارج از مشیت الهی باشد. اگر چنین است و اگر انسان خود را متناسب با آن تدبیر مبدآ هستی قرار دهد به ناچار باعث رشد و تعالی وی می شود. در قرآن کریم آمده است:" ما اصاب من مصیبة الا باذن الله".
مدیر حوره علمیه اباصالح (عج) فردیس کرج اظهار کرد: این آیات نشان می دهد که همه حوادثی که بر ما وارد می شود اگر چه به ظاهر مبدا آن حوادث از انسان های مامور و از افراد اطرافمان است ولی در واقع این حوادث مبدا آنان از خداوند عالم است؛ اگر چنین است من نباید نسبت به دیگران کینه ای به دل بگیرم تا بعدها درصدد انتقام گیری از او برآیم، ولی عدم معرفت نسبت به این مسائل سبب می شود که مبدا حوادث را از شخصی یا اشخاصی در اطرافمان برانیم و درصدد انتقام از او برآییم.
 

انسان ها واسطه حوادث هستند نه اصل آن
وی خاطرنشان کرد: در صورت اول هیچ نوع انتقام و بغضی از او به دل نخواهیم گرفت چون در واقع کینه و عداوت و بغض اساسش بر آن است که ما حوادث را و آن حوادث ناملایم طبع را از اطراف خود بدانیم و بس و این خلاف معرفت الهی است. انسان های اطراف ما واسطه ای از آن حوادث هستند نه اصل آن. لذا داشتن معرفت الهی به انسان کمک می کند که از همه حوادث خیر و شر استفاده کرده و آنها را نردبان رشد و ترقی قرار دهد به طرف مبدأ هستی. بنابراین چه خوب گفتند آنهایی از بزرگان ما که همه مشکلات از عدم شناخت خداوند است.

منبع:شبستان

211008