کراراً در آیات قرآن مى‌خوانیم که مؤمنان راستین، انفاق یا صدقاتشان در سرّ و علن یعنى پنهان و آشکار است و به این ترتیب، علاوه بر بیان انفاق به معنى وسیعش، به کیفیّت آن هم توجّه داده شده، زیرا گاه انفاق پنهانى مؤثّرتر و آبرومندانه‌تر است و گاه اگر آشکارا باشد سبب تشویق دیگران و الگویى براى نشان دادن برنامه‌هاى اسلامى و بزرگداشتى براى شعائر دین محسوب مى‌شود.
به این آیه توجه کنید
قُل لِّعِبَادِىَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ یُقِیمُواْ الصَّلَوةَ وَیُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ سِرّاً وَعَلَانِیَةً مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِىَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَ لَا خِلَلٌ(ابراهیم ۳۱)
ترجمه
(اى پیامبر) به بندگان من (آنان) که ایمان آوردهاند، بگو: نماز را برپا دارند، و از آنچه به آنان روزى دادهایم، پنهان و آشکار انفاق کنند قبل از آن که روزى فرا رسد که در آن نه دادوستدى باشد و نه دوستى و رابطهاى.
انفاق آشکار، سبب تربیت نسل و تشویق دیگران و رفع تهمت از خود است و انفاق
پنهانى عامل رشد و اخلاص است. البته بعضى مفسّران گفتهاند: انفاق علنى
مربوط به انفاقهاى واجب است، مثل خمس و زکات و انفاق مخفى، مربوط به
موارد مستحب است، مثل صدقه.
با این که هر یک از انفاق آشکار و پنهان آثارى دارند، ولى شاید بتوان گفت، انفاق پنهان بهتر است، چون در این آیه کلمه «سرّاً» بر «علانیةً» مقدّم شده است.
پیام‌ها
براى فرمان دادن، به طرف خود شخصیت دهید. «لعبادى» بندگى خدا مدال افتخار مومنان است.
ایمان قلبى کافى نیست، نماز، انفاق و عمل صالح لازم است. «آمنوا یقیموا الصلوة وینفقوا»
اسلام دین جامع است. رابطه با خدا و کمک به محرومین، در کنار هم و شرط قبولى یکدیگرند. «یقیمواالصلوة و ینفقوا»
مورد انفاق، تنها مال نیست، از هر چه داریم باید انفاق کنیم. (چه علم و ثروت، چه آبرو و قدرت) «ممّا رزقناهم»
انفاق باید از رزق خدا یعنى مال حلال باشد، نه از هر مالى که داشتیم. فرمود: «رزقناهم » و نفرمود «عندکم»
انفاق باید گاهى پنهان و گاهى آشکارا باشد. «سرّاً و علانیة»
از فرصتها استفاده کنید. «من قبل ان یأتى یوم ...»
اگر دنبال تجارت هستید در دنیا با خدا معامله کنید، زیرا که در قیامت هیچ دادوستدى نیست. «یومٌ لا بیعٌ فیه»
با پول و پارتى نمىتوان از عذاب قیامت فرار کرد. «لابیع فیه و لا خلال»
پی نوشت:
تفاسیر نور و نمونه
منبع:فارس
