بگو علی و برون آی از زمینِ حباب
که آفتاب توان شد به ترکِ دینِ حباب

ز بحرِ قدرتِ تو هرکجا که بگریزد
بجز حباب کسی نیست در کمینِ حباب

موالیانِ تو را اهتمام طیِ الارض
مثالِ گردشِ رنگ است بر زمینِ حباب

قسم به بحر که از ذکرِ موجِ شمشیرت
نشسته صد عرقِ خوف بر جبینِ حباب

همیشه عاقبتِ دشمنت فنا شدن است
بغیرِ آه نگنجد در آستینِ حباب

به پیشِ غرّشِ طوفانِ ذوالفقارِ شما
صدای خصم گرفته‌ست، چون طنینِ حباب