* آیت الله العظمی بهجت در گفتگو با دیگران

* کرامت کلمات

کرامات آقا در کلمات آقا بود. در سلوک آقا بود. یکبار از ایشان دستورالعملی خواستم برای تشرف به محضر حضرت صاحب الامر علیه السلام. می‏خواستم مکه مشرف بشوم به ایشان عرض کردم: آیا دستورالعملی هست که به محضر آقا تشرف حاصل بشود یا خیر؟ فرمودند: «تا ما چقدر به وجود و حضور حضرت باور داشته باشیم!». اگر ما وجود و حضور آن بزرگوار را باور داشته باشیم، دیدن یا ندیدن چه فرقی می‏کند؟!

* رستگار شد آنکه ...

یک کسی آمده و گفته بود: آقا آغاز درس‏ هاست و من می ‏خواهم شروع کنم برای طلبگی یک دعایی بفرمایید. آقا فرموده بودند: خُب، حالا می‏خواهی چه کار کنی؟ گفته بود: می‏خواهم صرف و نحو بخوانم. آقا فرمود: بعد می‏خواهی چه کار کنی؟ گفته بود: لمعه. آقا فرموده بودند: بعد می‏خواهی چه کار کنی؟ گفت: مکاسب و رسائل و کفایه. دوباره آقا گفته بودند: بعد می‏خواهی چه کار کنی؟ گفته بود: می‏خواهم درس خارج بروم. دوباره آقا فرموده بودند: بعد می‏ خواهی چه کار کنی؟ گفته بود: می‏خواهم مجتهد بشوم. آقا فرموده بودند: «یعنی در قرآن نوشته: «قد افلح من له قوة الاستنباط؟؛ رستگار شد کسی که قوه استنباط دارد» یا فرمود که «قد افلح من تزکی؛ رستگار شد هر که تزکیه نفس دارد»؟!

* محبت کودکانه

آقا خیلی به بچه ها علاقه مند بود. اصلاً بچه ای که می دید، یک جوری میخواست با این بچه حرف بزند یا لبخندی میزد و با ابروهاش مثلاً یک اشاره ای به این بچه می کرد. با آن بچه شوخی می کرد، مثلاً به بچه میگفت: «شما بابای ایشان هستید یا ایشان بابای شماست؟».

* مسلمانان چین

یک وقتی از ایشان می خواستیم که برای مریضی دعا بکند، می گفت: «من برای همه مریض ها دعا میکنم، من حتی برای مسلمان های چین هم دعا می کنم».