وی افزود: سر امری است که پنهان است و بر پنهان بودن آن اصرار وجود دارد و هیچ دلیل عقلی و شرعی بر افشای آن وجود ندارد.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه عیب انسان یک امر پنهان است و نباید نزد دیگران بیان شود، عنوان کرد: اینکه انسان عیوب خود را بشمارد باید نزد خود و در درون خود باشد که یک مرحله از سلوک است اما بیان عیب نزد دیگران گناه است.

حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی بیان داشت: گاهی افشای سر مربوط به دیگران است سر دیگران اعم از عیب است و شاید مربوط به مساله خیری باشد که شخص دوست ندارد مردم از آن باخبر شوند.

وی با بیان اینکه گاهی افشای سر در سطح جامعه با خیانت در امانت صورت می‌گیرد، اظهار داشت: یکی از مصادیق امانت مجالسی است که در سخنانی گفته می‌شود که نباید از آن چیزی خارج شود هر کس سخنی از آن را خارج نقل کند افشای سر یا خیانت در امانت کرده است، مگر اینکه گوینده راضی باشد که سخن او در جای دیگر نقل شود.

استاد حوزه علمیه افزود: البته سخنانی که در مجالس عمومی بیان می‌شود اشکال ندارد در جاهای دیگر نقل شود به عنوان مثال نقل سخنان مبلغان در مجامع عمومی  اشکال ندارد.

وی افزود: جاسوس خائن است و اسرار یک کشور را برای کشور دیگر افشا می‌کند؛ در کشور ما جاسوسی دولتی است و فردی نیست یعنی دولتمردان بر علیه ملت خود خیانت می‌کنند؛ در طول تاریخ 200 ساله گذشته شاهان ایرانی با فدا کردن منافع کشورمان برای دیگران از جمله خائنانی بودند که در فرانسه و انگلیس آموزش می‌دیدند شاید خیانتی که آنان در حق کشورمان کردند پادشاهان کشورهای فرانسه و انگلیس در حق کشور خود نکردند.

حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی با بیان اینکه در شرع مقدس حکم افشای سر حرام است، گفت: افشای سر خیانت و نقض پیمان است.

وی با بیان اینکه در چند جا افشای سر اشکال ندارد، عنوان کرد: در مرتبه دادخواهی بیان ظلم ظالم اشکال ندارد، هنگامی که نگفتن سر سبب گرفتاری مومن دیگری شود افشای سر اشکال ندارد به شرط اینکه در جامعه مفسده ایجاد نکند.

استاد حوزه علمیه افزود: برای رفع و دفع منکر افشای سر اشکال ندارد، برای شهادت دادن نزد قاضی افشای سر اشکال ندارد.

حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی در پایان خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) می‌فرمایند همه اسراسر خود را نزد رفیق خود بیان نکن که اگر روزی دشمن بر او دسترسی یا تسلط پیدا کرد برای تو ضرری نداشته باشد.