عقیق: صدرا پارسا/ دیشب برف بارید. شهرها سپیدپوش شدند. خدارا شکر کردیم . آرزو کردیم باز هم ببارد. ما که جایمان گرم و نرم است. کفش و بوت و نیم بوت و چکمه به پا می کنیم. پالتو و کاپشن می پوشیم. شال گردن می اندازیم و دستکش به دست می کنیم. شب اگر کمی احساس سرما کردیم، کافی است دمای اسپیلت را بیشتر کنیم. شعله بخاری ها را بالاتر بکشیم . خیلی از خانه ها هم که «شومینه» دارند. تازه «کرسی» هم «مد» شده است! «پتو» به اندازه کافی هست. دغدغه ای نداریم . حالمان با «برف و باران» خوب می شود و دلمان گرم اما ... باران هميشه حادثه اى عاشقانه نيست...

در تحریریه نقل برف و زیبایی های آن بود. در میان اخبار ریز و درشت دنیای سیاست و اقتصاد و فرهنگ و ورزش، در کانال تلگرام مداح اهل بیت (میثم مطیعی)، چشمم به چادرهای یخ زده و برف زده اهالی کوهبنان افتاد. کوهبنان ِ کرمان که شب یلدای امسال، زمینش لرزید و خانه هایش خراب شد و مردمانش آواره شدند. از آن روز تا کنون، در چادر زندگی می کنند. برای کوهبنانی ها حتی به اندازه کرمانشاهی ها هم تبلیغ نشد. این مردم بدون خانه و حتی کانکس مانده اند و این روزها که برف می بارد، حتما سرما، خیلی آزارشان می دهد. در کوهبنان هیچ خبری از «سلبریتی» ها نیست. شاید خیلی هایشان حتی خبر ندارند در کوهبنان هم زلزله آمده و شاید اسم کوهبنان هم به گوششان نخورده است. آنجا دوربین و عکاس و خبرنگار نیست!

حالا لابد عده ای هستند که بگویند «کوهبنان به ما چه؟!» در همین تهران و اصفهان و تبریز و شیراز خودمان کلی بدبخت بیچاره داریم! این «به ما چه»ها پدر ما را درآورده است! سوریه به ما چه؟ حزب ا... ِعرب به ما چه؟! کرمانشاه اهل سنت به ما چه؟! افغانستانی ها به ما چه؟!

«انسانیت» و «اخلاق» را فدای همین فرقه گرایی ها و طایفه گرایی ها دسته بندی ها و بازی های سیاسی کرده ایم. چراغ های ما این روزها نه به خانه رواست و نه به مسجد که اگر بود، یکی باید می پرسید چرا اهالی «کوئیک عزیز» و «کوهبنان» و «ازگله» و سرپل هنوز در چادر زندگی می کنند.

یک عده هم پیدا می شوند و مثل همیشه یقه مذهبی ها را می گیرند که به جای خرج کردن برای حسینیه و مسجد و هیئت و روضه و اربعین و کشتی قرآن مطلا و .... به داد بیچاره ها برسید. خب حالا مداحان اهل بیت پیشقدم شده اند. حاج میثم مطیعی ساخت دو خانه در مناطق زلزله زده کوهبنان به کمک مردم و خیرین را برعهده گرفته است. مهررسانی ای که با همراهی بنیاد کرامت صورت می گیرد.

مطیعی چندروز قبل هم به این منطقه رفت و در جمع مرد کوهبنان حضور پیدا کرد. همان روز هم کانکس اهدایی به یکی از دو خانواده تحویلشان شد. (زن کوهبنانی مظلوم و متدین، کانکس را که دید، به گریه افتاد. مردمی که عمری عزتمند زندگی کردند و حالا باید چشم براه کمک باشند.)

«حاج مهدی سلحشور» نیز همراه با حاج حسین یکتا و سردار سعید قاسمی به سرپل ذهاب رفت تا در مراسم اولین خانه تحویلی قرارگاه مهندسی حاج احمدمتوسلیان در روستای زلزله‌زده کوئیک شهرسرپل ذهاب شرکت کند.

جامعه و عاظ انقلابی هم در همان روزهای ابتدایی زلزله کرمانشاه، به یاری مردم زلزله زده شتافتند. روحانیت خیری که معتقدند نقش روحانیت در خدمت به مردم و گره‌گشایی از مردم، فقط معطوف به مسائل آخرتی نمی‌شود چراکه اسلام، دین دنیا و آخرت است. ساختنی که اینجا داریم فقط نماز و عبادت نیست، خدمت به خلق هم هست.

جامعه وعاظ متشکل از چهره های مطرحی همچون حجت الاسلام بی آزار تهرانی ، دکتر عبدالملکی ، شیخ علی سعیدیان ، دکتر عبدالملکی ، شیخ مهدی دهقان و ...است که فعالیت جهادی می کنند اما شاید چون این چهره ها سیاسی یا سلبریتی نیستند، کسی از حضور جهادگرانه آنها در مناطق زلزله زده که همچنان هم ادامه دارد، چیزی نمی نویسد!

مطیعی می گوید آبرویی که از امام حسین و خط امام و خون شهدا گرفته را به میدان آورده تا شاید بتواند گرهی از کار بندگان خدا باز کند و برای همت این مردم یک «یاعلی» می خواهند. این شروع کار هیئتی هاست که علم نوکری امام حسین به دست گرفته اند و باید در صف مقدم کمک به محرومین باشند.

وزیر می گفت «ما قیم مردم نیستیم.» شاید از دولتی که وزرایش در جمع مردمی که داغدیده هستند و زمین لرزه دار و ندارشان را از آن ها گرفته، اینچنین می گوید، نمی توان خیلی توقع داشت.

به یاد صحبت های دختر آقای مسئول می افتم که در واکنش به حقوق چندده میلیونی پدرش و پاداش های چندصد میلیونی که برای خودش نوشته بود، در مجلس گفت: « سهممان از سفره انقلاب را برداشتیم!»

بعد وصیت پیرجماران به خاطرم می آید. آنجا که در صحیفه فرموده بود: «خدا نیاورد آن روزى را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشترى برخوردار شوند. معاذ اللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیر المؤمنین و ائمه معصومین- علیهم السلام- سازگار نیست.»

امام می گفت: «یک موی کوخ نشینان بر همه کاخ نشینان ترجیح دارد.» و کاش این روزها بود تا ببیند چطور دغدغه هایش روی زمین مانده وقتی کوهبنانی ها کوخ نشین شده اند. نه ... حتی کوخ و کلبه هم ندارند. عکس ها نشان می دهد چادرهای شان در محاصره برف یخ بسته است.

آقایان در جای گرم و نرم نشسته اند و انگار هیچ وقت، هیچ جا، نه خوانده اند و نه شنیده اند «علی» (ع) خیبرشکن، اول امام معصوم، همان نان و خرما به دوشی است که قصه پدرانگی هایش برای یتیمان و محرومان کوفه، زمزمه لالایی مادران عرب بود برای فرزندانشان.

در این شهر، تا دلتان بخواهد آدم دست به خیر داریم. کاش از میان همه آن هایی که این مطلب را می خوانند، یک نفر پیدا شود، بدون «اما» و «اگر» و «به ما چه» و ... و به نیت امام رضا (ع) یاعلی بگوید...

هیئیتی ها پیشقدم شده اند تا از میان چندصد خانه ای که تخریب شده، دو خانه برای مردم متدین و باعزت کوهبنان ساخته شود.

دمای چادرهای کوهبنان قبل از برف روزهای گذشته چندین درجه زیر صفر بود و الان ... تصاویری از چادرهای خیس و باران زده در مناطق زلزله زده کرمانشاه هم روز گذشته منتشر شد. دوماه گذشته و هنوز سرپناه ندارند.

هیئت های مذهبی، مردم متدین، سلبریتی ها، مداحان، واعظان و خطبا، رسانه ای ها ...کسی هست صدای این مردم مظلوم را بشنود؟ ما همان مردمی هستیم که روزگاری فرزندان مان را فدای این نظام و انقلاب کردیم. آن ها را به دست مسئولان سپردیم تا به جبهه ها ببرند . پول و کانکس و پتو که چیزی نیست... در این سرزمین هنوز هم عشق جاری است... کافی است «یاعلی» بگوییم.

باران هميشه حادثه اى عاشقانه نيست/ از ما كه سقفمان شده است آسمان بپرس...