لقمان به پسرش گفت: فرزندم به اندازه لازم از دنیا برگیر، و آن را چنان رها نکن که سربارِ مردم شوی، و آن چنان در آن وارد نشو که به آخرتت زیان رسانَد.
عقیق:امام جعفر صادق علیه السلام: در موعظه لقمان به پسرش، چنین بود که گفت:
ای پسرم ! از زمانی که تو به دنیا آمدی، پشت به آن کرده ای و رو به آخرت داری، پس خانه ای که به سوی آن می روی، به تو نزدیک تر است از خانه ای که از آن دور می شوی.
ای پسرم ! با دانشمندان همنشینی کن و تنگاتنگ آنان بنشین، [ولی] با آنان مجادله نکن، که بازت می دارند.
و به اندازه لازم، از دنیا برگیر ، و آن را چنان رها نکن که سربارِ مردم شوی، و آن چنان در آن وارد نشو که به آخرتت زیان رسانَد.
روزه ای بگیر که شهوتت را قطع کند، و چنان روزه ای نگیر که از نماز، بازت بدارد؛ چرا که نماز ، نزد خدا محبوب تر از روزه است.
ای پسرم ! دنیا دریایی عمیق است که بسیاری در آن هلاک شده اند. پس کشتیِ خود را در دنیا، ایمان، بادبان آن را توکّل، و توشه خود را در آن، تقوای الهی قرار بده. پس اگر نجات یافتی، در سایه رحمت خداست، و اگر هلاک شدی، به سبب گناهانت خواهد بود.
متن حدیث:
وکانَ فیما وَعَظَهُ بِهِ ... أن قالَ : یا بُنَیَّ ، إنَّکَ مُنذُ سَقَطتَ إلَی الدُّنیَا استَدبَرتَ وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، فَدارٌ أنتَ إلَیها تَسیرُ أقرَبُ إلَیکَ مِن دارٍ أنتَ مِنها مُتَباعِدٌ .
یا بُنَیَّ ، جالِسِ العُلَماءَ وزاحِمهُم بِرُکبَتَیکَ ، لا تُجادِلهُم فَیَمنَعوکَ ، وخُذ مِنَ الدُّنیا بَلاغاً ، ولا تَرفُضها فَتَکونَ عِیالاً عَلَی النّاسِ ، ولا تَدخُل فیها دُخولاً یَضُرُّ بِآخِرَتِکَ ، وصُم صَوما یَقطَعُ شَهوَتَکَ ، ولا تَصُم صَوما یَمنَعُکَ مِنَ الصَّلاةِ ؛ فَإِنَّ الصَّلاةَ أحَبُّ إلَی اللّه ِ مِنَ الصِّیامِ .
یا بُنَیَّ ، إنَّ الدُّنیا بَحرٌ عَمیقٌ ، قَد هَلَکَ فیها عالَمٌ کَثیرٌ ، فَاجعَل سَفینَتَکَ فیهَا الإِیمانَ ، وَاجعَل شِراعَهَا التَّوَکُّلَ ، وَاجعَل زادَکَ فیها تَقوَی اللّه ِ ، فَإِن نَجَوتَ فَبِرَحمَةِ اللّه ِ، وإن هَلَکتَ فَبِذُنوبِکَ.
پی نوشت:
"تفسیرالقمی، ج 2 ص 163- بحار الأنوار، ج 13 ، ص 411 "
منبع:مشرق
ای پسرم ! از زمانی که تو به دنیا آمدی، پشت به آن کرده ای و رو به آخرت داری، پس خانه ای که به سوی آن می روی، به تو نزدیک تر است از خانه ای که از آن دور می شوی.
ای پسرم ! با دانشمندان همنشینی کن و تنگاتنگ آنان بنشین، [ولی] با آنان مجادله نکن، که بازت می دارند.
و به اندازه لازم، از دنیا برگیر ، و آن را چنان رها نکن که سربارِ مردم شوی، و آن چنان در آن وارد نشو که به آخرتت زیان رسانَد.
روزه ای بگیر که شهوتت را قطع کند، و چنان روزه ای نگیر که از نماز، بازت بدارد؛ چرا که نماز ، نزد خدا محبوب تر از روزه است.
ای پسرم ! دنیا دریایی عمیق است که بسیاری در آن هلاک شده اند. پس کشتیِ خود را در دنیا، ایمان، بادبان آن را توکّل، و توشه خود را در آن، تقوای الهی قرار بده. پس اگر نجات یافتی، در سایه رحمت خداست، و اگر هلاک شدی، به سبب گناهانت خواهد بود.
متن حدیث:
وکانَ فیما وَعَظَهُ بِهِ ... أن قالَ : یا بُنَیَّ ، إنَّکَ مُنذُ سَقَطتَ إلَی الدُّنیَا استَدبَرتَ وَاستَقبَلتَ الآخِرَةَ ، فَدارٌ أنتَ إلَیها تَسیرُ أقرَبُ إلَیکَ مِن دارٍ أنتَ مِنها مُتَباعِدٌ .
یا بُنَیَّ ، جالِسِ العُلَماءَ وزاحِمهُم بِرُکبَتَیکَ ، لا تُجادِلهُم فَیَمنَعوکَ ، وخُذ مِنَ الدُّنیا بَلاغاً ، ولا تَرفُضها فَتَکونَ عِیالاً عَلَی النّاسِ ، ولا تَدخُل فیها دُخولاً یَضُرُّ بِآخِرَتِکَ ، وصُم صَوما یَقطَعُ شَهوَتَکَ ، ولا تَصُم صَوما یَمنَعُکَ مِنَ الصَّلاةِ ؛ فَإِنَّ الصَّلاةَ أحَبُّ إلَی اللّه ِ مِنَ الصِّیامِ .
یا بُنَیَّ ، إنَّ الدُّنیا بَحرٌ عَمیقٌ ، قَد هَلَکَ فیها عالَمٌ کَثیرٌ ، فَاجعَل سَفینَتَکَ فیهَا الإِیمانَ ، وَاجعَل شِراعَهَا التَّوَکُّلَ ، وَاجعَل زادَکَ فیها تَقوَی اللّه ِ ، فَإِن نَجَوتَ فَبِرَحمَةِ اللّه ِ، وإن هَلَکتَ فَبِذُنوبِکَ.
پی نوشت:
"تفسیرالقمی، ج 2 ص 163- بحار الأنوار، ج 13 ، ص 411 "
منبع:مشرق
