آیت الله مجتهدی در تفسیر این حدیث می‌گویند: خدا با فضلش با ما رفتار می‌کند، اگر بخواهد با عدلش با ما معامله کند، کار ما خراب است. یک آدم عوامی می‌گفت: «خدایا، ما این‌همه نماز می‌خوانیم و روزه می‌گیریم، تازه منت هم سر ما می‌گذاری؟، خدایا با عدلت با من رفتار کن، نمی‌خواهد با فضلت با من معامله کنی!»؛ چند وقت بعد این شخص بخاطر جرمی که مرتکب شده بود، محکوم به اعدام شد. او را به پای چوبه دار بردند، پیغمبر زمان به او گفت: «تو از خدا خواسته بودی و گفتی که خدایا با عدلت با من رفتار کن؛ روزی تو یک سوزن در چوبی کردی، بعد پای مگسی را بستی و با آن چوب سوزن دار، آن مگس را اعدام کردی، حالا هم باید اعدام شوی، چون که خودت از خدا خواستی تا با فضلش با تو معامله نکند.»

ایشان بیان می‌نمایند: پس خداوند هم با فضلش با ما رفتار می‌کند. آیه 30 سوره شوری می‌گوید: «و من اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر»؛ هر پیشامدی که برای شما می‌شود، محصول کارهای زشت خود شماست، «و یعفو عن کثیر» یعنی خدا خیلی از کارهای ما را ندیده ‌می‌گیرد. اینکه خداوند خیلی از کارهای ما را ندیده می‌گیرد، فضل خداست. اگر بخواهد همه را مو به مو حساب کند، عدل است. پس نگویید که «اللهم عاملنا بعدلک»، اگر خداوند با عدلش با ما رفتار کند، کار ما زار است.

پی نوشت:

احسن الحدیث