عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ )ع( قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ أَنْكَرَ مِنْكُمْ قَسْوَةَ قَلْبِهِ فَلْيَدْنُ يَتِيماً فَيُلَاطِفُهُ وَ لْيَمْسَحْ رَأْسَهُ يَلِينُ قَلْبُهُ بِإِذْنِ اللَّهِ إِنَّ لِلْيَتِيمِ حَقّا.

امام باقر(ع) از پیامبر(ص) روایت که که فرمود: هرکس از قساوت قلب خود گلایه مند باشد، پس به یتیمی نزدیک شده و با او مهربانی کند و دست نوازش بر سرش بکشد تا قلبش نرم شود که یتیم نیز حقی دارد.

پی نوشت:

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص200