حدیث محرم/ ۱
امام صادق(ع) در حدیثی به پاداش و اجر سرودن شعر در رثای امام حسین(ع) اشاره می‌کند.
عقیق:یکی از رفتارهایی که از مصادیق
بزرگداشت شعائر الهی محسوب می‌شود، شعر سرودن و شعرخوانی برای حضرات
معصومین(ع) است. خدای متعال در آیۀ 32 سورۀ مبارکۀ حج در اهمیت توجه به
شعار الهی می‌فرماید: ﴿ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ﴾.
در طول تاریخ و در زمان حیات ظاهری اهل‌بیت(ع) شاعران بزرگی بودند که اشعاری می‌سرودند از جمله «فرزدق»، حتی اهل‌بیت(ع) آنان را به سرودن شعر نیز تشویق و ترغیب هم کرده‌اند.
در ادامه به حدیثی از امام صادق(ع) در این باره اشاره می‌‌کنیم:
«مَا مِنْ أَحَدٍ قَالَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَه»؛
احدى نیست که دربارۀ مصیبت امام حسین شعر بگوید، گریه کند و دیگران را گریان کند مگر اینکه خدا بهشت را بر او واجب می‌کند و او را مىآمرزد.
پی نوشت:
بحارالأنوار، ج 44، ص 304
منبع:تسنیم
