عقیق:سعیده اسدیان: این روزها در کنار عکس‌های پر رنگ و لعاب شبکه‌های اجتماعی، عکس‌های جوانانی را هم می بینیم که علی‌رغم زندگی در یک کشور غربی و بر خلاف خیلی‌های دیگر، دچار غرب‌زدگی نشده‌اند و همچنان اصالت و ایمان برایشان حرف اول را می‌زند.

جوان‌های دانشجویی که چندسالی‌ است برای تحصیل راهی دانشگاه پادوا ایتالیا شده‌اند و علی رغم محدودیت‌های موجود در کنار چند نفر از ایرانیان مقیم ایتالیا،‌ در تلاش هستند تا مراسم‌های مذهبی خود را در حد توان به بهترین شکل ممکن برگزار کنند.

احسان یکی از همین جوان‌های دانشجو است که از سال 2014 وارد دانشگاه پادوا می‌شود و برای برگزاری مراسم‌های مذهبی در ماه محرم، رمضان یا ایام خاص آستین همت را بالا می زند و به همراه دوستانش یک هیأت 4 نفره را تشکیل می‌دهد.

حالا این هیأت که روزهای اول در اتاق خوابگاه این دانشجویان تشکیل می‌شد بزرگتر شده و در حال حاضر به صورت هفتگی پذیرای پیروان تشیع در قطب مسیحیت است.

احسان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در رابطه با شیوه شکل‌ گیری هیأت دانشجویی پادوا (Padova) گفت: من دانشجوی ورودی سال 2014 بودم و خیلی دانشجویان دیگر را نمی شناختم، من سه ماه قبل از ماه محرم به ایتالیا آمدم و به شدت به دنبال این بودم که هیأتی را در آنجا پیدا کنم،‌ بعد از جستجوهای فراوان آدرس هیأتی در میلان را پیدا کردم.

وی ادامه داد: بعد از چند وقت به همراه 3 نفر از دوستانم به این نتیجه رسیدیم که خودمان هیأت کوچکی را تشکیل دهیم تا بتوانیم مراسم‌های مذهبی را حداقل به صورت جمعی برگزار کنیم. این فکر عملی شد و در خوابگاه من اولین جلسه هیأت برگزار شد.

احسان تصریح کرد: بعد از مدتی و با توجه به استقبال تعداد دیگری از دانشجویان که برخی از آنها هم لبنانی بودند و همچنین تمایل آنها برای حضور در هیأت، تصمیم گرفتیم جای مراسم را تغییر دهیم چرا که هم اتاق من برای حضور تعداد بیشتر گنجایش نداشت و هم اینکه برگزاری نماز جماعت ممکن نبود.

وی در ادامه در خصوص ایجاد فضای بزرگتر جهت برگزاری هیأت گفت: خوابگاه ما فقط یک سالن اجتماعات داشت که در آن دنس و پارتی برگزار می شد، ما به فضای بزرگتری نیاز داشتیم و چاره ای جز رزرو سالن دنس نبود، ما سالن دنس خوابگاه را برای مدت ٢ ساعت گرفتیم و به مسئولان خوابگاه هم گفتیم که بعضی از شب‌ها با بچه‌های ایرانی با هم جمع می شویم، حتی زمانی که حین مراسم روضه‌خوانی چراغ‌ها را خاموش می‌کردیم و آنها کنجکاو می‌شدند، ما با بیان اینکه مراسمی که برگزار می کنیم مختص ایرانی های شیعه است آنها را قانع می‌کردیم، چرا که اگر متوجه برگزاری مراسم مذهبی می‌شدند ما را بیرون می‌کردند.

وی ادامه داد: روز اول محرم اولین جلسه هیأت در این سالن برگزار شد، ما هر روز پرچم های سیاه را نصب می کردیم و بعد از پایان مراسم مجدداً آنها را جمع می کردیم. چند بار پلیس مستقر در جلوی خوابگاه به ما تذکر داد که پرچم سیاهی که به ورودی در شیشه ای سالن زده بودیم را جمع کنیم.

احسان تصریح کرد: به ما تذکر می دادند که چراغ ها را خاموش نکنیم اما ما سعی می کردیم در کمترین زمان ممکن همه مراسم را برگزار کنیم، روزهای پایانی دهه اول متوجه برگزاری مراسم مذهبی شدند و ما فقط تا روز عاشورا توانستیم از این سالن استفاده کنیم و در نهایت مراسم را به نوبت در خانه دوستان برگزار می کردیم.

احسان با بیان اینکه هم اکنون 2 سال از عمر هیأت دانشجویی پادوا می‌گذرد، اظهار داشت: در حال حاضر این هیأت دانشجویی به صورت هفتگی بعد از اذان مغرب مراسم دارد و ما برای حدود 30 نفر در این هیأت با امکانات محدود غذا درست می‌کنیم. این هیأت با یک اراده قلبی پا گرفت و هر هفته هر کدام از بچه‌ها برای مراسم پذیرایی آنچه که در توان دارند فراهم می‌کنند.

اما نکته قابل توجه دیگری که وجود داشت تلاش این گروه دانشجو به همراه عده‌ای دیگر از ایرانیان مقیم ایتالیا در مسیر تبلیغ دین اسلام بود.

احسان با اشاره به مشکلات و موانع موجود در این مسیر گفت: متأسفانه رفتار مناسبی با مسلمانان در کشورهایی همچون ایتالیا صورت نمی گیرد، تمسخر و بی احترامی حداقل رفتارهای ناپسندی است که با مسلمانان مقیم کشورهای خارجی صورت می گیرد اما ما باز هم گلایه ای نداریم.

وی ادامه داد: ما در تلاش برای تبلیغ جهانی با به کارگیری از تجربیات زندگی روزمره در بین جوانان اروپا هستیم.

احسان با گلایه از برخورد ناپسند برخی از ایرانیان که به طور کلی با نظام ایران مشکل دارند، گفت: بسیاری از مواقع این افراد ما را متهم به جاسوسی می کنند و حتی با ما درگیر می شوند اما غمی نیست چرا که ما به عشق امام حسین (ع) و اهل بیت تمام این زخم ها را به جان می خریم.

 وی در پایان گفت: در حال برنامه ریزی‌های وسیع تری هستیم، ما ایده‌های خوبی برای تبلیغ دین اسلام در غرب داریم که به محض اجرایی شدن اطلاع رسانی می‌کنیم.

و من فکر می‌کنم که چقدر خوب است که هنوز هم در میان جوانانی که لا به لای زرق و برق‌های دنیوی گم شده‌اند و تنها با یک سفر به خارج از کشور از خود بی خود شده‌اند، هستند افرادی که سبقه مذهبی خود را فراموش نکرده‌اند و هنوز به باورهای خودشان آنهم در یک محیط کاملاً غیرمذهبی و متفاوت ایمان دارند و مناسک مذهبی خود را به بهترین نحو انجام می‌دهند.