ستایش خداوندى را سزاست که کسى از رحمت او مأیوس نشود و از نعمت‌هاى فراوان او بیرون نتوان رفت، خداوندى که از آمرزش او هیچ گناهکارى نا امید نشود و از پرستش او نباید سرپیچى کرد. خدایى که رحمتش قطع نمی‌شود و نعمت‌هاى او پایان نمی‌پذیرد.
روش برخورد با دنیا
دنیا خانه آرزوهایى است که زود نابود مى‌شود و کوچ کردن از وطن حتمى است.
دنیا شیرین و خوش‌منظر است که به سرعت به سوى خواهانش مى‌رود، و بیننده را
مى‌فریبد؛ سعى کنید با بهترین زاد و توشه از آن کوچ کنید و بیش از کفاف و
نیاز خود از آن نخواهید و بیشتر از آنچه نیاز دارید طلب نکنید.
(نهج‌البلاغه «صبحی صالح»، ص85)
متن حدیث:
الْحَمْدُ
لِلَّهِ غَیْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لَا مَخْلُوٍّ مِنْ
نِعْمَتِهِ وَ لَا مَأْیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لَا مُسْتَنْکَفٍ عَنْ
عِبَادَتِهِ الَّذِی لَا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ وَ لَا تُفْقَدُ لَهُ
نِعْمَة وَ الدُّنْیَا دَارٌ مُنِیَ لَهَا الْفَنَاءُ وَ لِأَهْلِهَا
مِنْهَا الْجَلَاءُ وَ هِیَ حُلْوَةٌ [خَضِرَةٌ] خَضْرَاءُ وَ قَدْ
عَجِلَتْ لِلطَّالِبِ وَ الْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النَّاظِرِ فَارْتَحِلُوا
مِنْهَا بِأَحْسَنِ مَا بِحَضْرَتِکُمْ مِنَ الزَّادِ وَ لَا تَسْأَلُوا
فِیهَا فَوْقَ الْکَفَافِ وَ لَا تَطْلُبُوا مِنْهَا أَکْثَرَ مِنَ
الْبَلَاغ.
منبع:تسنیم
