وی اظهار داشت: این اعتقادی است که قاطبه شیعیان تردیدی در آن ندارد، ولی با این حال، بعضی از مبلغین شیعه در تبلیغ معارف دینی گاهی به صورت یکسویه عمل می‌کنند. بدان معنا که هنگامی از ولایت الهی ائمه علیهم‌السلام سخن می‌گویند، این ولایت را به توحید متصل نمی‌کنند و جامعه توحیدی را در بستر جامعه ولایی به نمایش نمی‌گذارند. 

وی افزود: این موضوع موجب می‌شود تا ناآگاهان و دشمنان شیعه، تقابلی میان ولایت و توحید ایجاد کنند، همچنان‌که بعضی از دوستان ناآگاه شیعه نیز در تفسیر ولایت دچار اشتباه شده و به دامن غلو می‌افتند.  

وی با بیان اینکه درست است که شیعه در اعتقادات توحیدی خویش هیچ نقص و خطایی ندارد، این پرسش ها را مطرح نمود: که به راستی در مجالس دینی شیعه تا چه میزان معارف توحیدی مطرح می‌شوند؟  و آیا مبلغین ولایت ائمه علیهم‌السلام ضمن تأکید بر ولایت، تأکیدی بر مسأله توحید و غایت نبودن ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز دارند؟ آیا این مسأله بازگو می‌شود که تمام رسولان الهی آمده‌اند تا هدف و غایتی جز خداوند در زندگی بشر وجود نداشته باشد؟: (وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ؛ ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که: «خدای یکتا را بپرستید؛ و از طاغوت اجتناب کنید!») (نحل /۳۶)

نویسنده کتاب لعن های نامبارک در ادامه گفت: به نظر می‌رسد در برخی مجالس تبلیغی شیعه اگرچه صراحت‌گویی فراوانی درباره جزئیات ولایت و امامت وجود دارد، ولی کمتر از ابعاد گوناگون توحید سخن گفته می‌شود و از این جهت، برای دوست و دشمن ابهامات فراوانی در این‌باره به وجود می‌آید. چنانچه برای بعضی این شبهه وجود دارد که شیعه از توحید برای نیل به ولایت بهره می‌برد، نه این که از ولایت ائمه علیهم‌السلام به توحید الهی واصل شود.

وی ادامه داد: افزون بر این چنانچه بنده پیشتر در یادداشتی بیان کردم، امروز بسیاری از شیعیان در اجرای تعالیم مذهبی خویش تنها به نیت توحیدی خویش بسنده نموده و کمتر به صورت و ظاهر توحیدی آن نگاه می‌کنند. اما بدیهی است که همه مردم نمی‌توانند نیت توحیدی شیعه را در پس رفتارهای مذهبی آنها ببینند و ظاهر این رفتارها در نگاه عمومی چیزی جز شرک و کفر نمی‌نماید.

حجت الاسلام مسائلی اظهار داشت: متأسفانه توهم تقابل ولایت و توحید به گونه‌ای رقم خورده است که حتی بعضی از شیعیان طرح مسائل توحیدی در یک سخنرانی مذهبی را هجمه علیه معارف ولایی قلمداد می‌کنند. این در حالی است که معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام بر مبنای توحید پایه‌گذاری شده است و حتی در بسیاری از احکام فقهی شیعه نیز تأکیدی فراوان بر عنوان توحید شده است، چنانچه در احکام فقهی، نذر تنها برای خداوند منعقد می‌شود و هرچند موارد مصرف نذر را می‌توان به مجالس یکی از ائمه علیهم‌السلام اختصاص داد و یا ثواب نذر را به آنها  هدیه نمود، ولی نیت و الفاظ نذر منحصرا متعلق به خداوند است.

نویسنده کتاب «نهم ربیع؛ جهالت ها و خسارت ها» افزود: از این گذشته حتی در حکمت مهر نماز و سجده نکردن شیعه بر خوراکی‌ها و پوشیدنی‌ها، معارف توحیدی فراوانی نهفته است که کمتر برای مسلمانان بازگو شده است. چنانچه در روایتی آمده است: هشام می گوید به امام صادق(ع) گفتم: «به ما خبر بده از چیزهایی که سجود بر آنها جایز است و چیزهایی که سجده بر آنها جایز نیست.» امام صادق(ع) فرمود: «جایز نیست سجده مگر بر زمین و آنچه که از زمین می روید، مگر آنچه که خوردنی یا پوشیدنی باشد.» هشام می گوید: عرض کردم جانم به فدایت، علت این امر چیست؟ امام(ع) فرمود: زیرا سجده خضوع برای خدا است، پس سزاوار نیست، بر خوردنی یا پوشیدنی باشد؛ چرا که مردم بنده خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها هستند، در حالی که سجده کننده در سجود خویش در عبادت و بندگی خدا است، پس سزاوار نیست که پیشانی‌اش بر معبود بندگان دنیا، کسانی که مغرور به غرور دنیا شدند، باشد. سجود بر خاک فضیلتش بیشتر است؛ زیرا که سجده این چنینی در تواضع و خضوع برای خدای متعال رساتر و سزاوارتر است. (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج‏۱، ص۲۷۲)

وی گفت: حاصل سخن این‌که مبلغین شیعه اگرچه به تبیین معارف ولایی موظف اند ولی بیشتر از آن باید به نشر و گسترش معارف توحیدی نیز همت گمارند. باید به گونه‌ای معارف شیعه برای مسلمانان تبیین شود که دوست و دشمن شک نکنند ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام در طول ولایت خداوند متعال است نه در عرض آن.

حجت الاسلام مسائلی در پایان گفت: نباید در مقابل تهمت‌های دشمنان شیعه منفعل بود و اجازه داد آنها با عنوان‌های توحیدی در مقابل شیعه صف‌آرایی کنند، بلکه باید به صورت فعال معارف توحیدی شیعه را در جامعه اسلامی بازگو نمود و توطئه دشمنان را ناکام گذاشت.