در این آیه شریفه چهار صفت شاعران با هدف بیان شده است:

 ١) ایمان.

 ٢) عمل صالح.

 ٣) بسیار به یاد خدا بودن. 

٤) با نیرو گرفتن از قدرت شعر، در برابر ستم ها به پا خواستن.

در تفسیر این آیه آمده است: شخصى از امام صادق‏(ع) پرسید: مراد از ذکر کثیر در این آیه چیست؟حضرت فرمود:هر کس با تسبیح فاطمه‏(س) تسبیح گوید، در حقیقت خدا را با ذکر کثیر یاد کرده است.

خداوند در قرآن کریم مى ‏فرماید:به یقین، مردان مسلمان و زنان مسلمان،  مردان با ایمان و زنان با ایمان، مردان مطیع فرمان خدا و زنان مطیع فرمان خدا،  مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شکیبا و زنان صابر و شکیبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاق کننده و زنان انفاق کننده، مردان روزه‌دار و زنان روزه‌دار، مردان پاکدامن و زنان پاکدامن و مردانى که بسیار به یاد خدا هستند و زنانى که بسیار یاد خدا مى‏کنند، خداوند براى آنان مغفرت و پاداش عظیمى فراهم ساخته است.

جمعى از مفسران گفته ‏اند: هنگامى که اسماء بنت عمیس همراه شوهرش جعفر بن ابى طالب از حبشه بازگشت و به دیدن همسران پیامبر آمد و یکى از سؤالاتى که مطرح کرد این بود که: آیا چیزى از آیات قرآن درباره زنان نازل شده است؟ آنها در پاسخ گفتند: نه

اسماء به خدمت پیامبر(ص) آمد و عرض کرد: اى رسول خدا جنس زن گرفتار خسران و زیان است پیامبر فرمود: چرا؟ عرض کرد: به خاطر اینکه در اسلام و قرآن فضیلتى درباره آنها همانند مردان نیامده است. اینجا بود که آیه فوق نازل شد.به زن ها اطمینان داد که زن و مرد در پیشگاه خدا از نظر قرب و منزلت یکسان‏اند. مهم آن است که از نظر اعتقاد و عمل و اخلاق اسلامى واجد فضیلت باشند.

در رابطه با اینکه منظور از ذکر کثیر در این آیه چیست، در روایات اسلامى و کلمات مفسّرین، تفسیرهاى گوناگونى بیان شده است؛ ولى همان‏ گونه که در گذشته نیز گفته شد، ظاهراً تمام آن تفسیرها از قبیل بیان مصداق است و مفهوم وسیع این کلمه، شامل همه آنها مى‏شود.  در حدیثى از امام صادق‏(ع) چنین روایت شده است:کسى که با تسبیح فاطمه‏(س) بخوابد، از مصادیق این آیه شریفه است که مى ‏فرماید:مردان و زنانى که خدا را فراوان یاد مى‏کنند.ملاحظه مى‏ شود که در این حدیث، گوینده تسبیح فاطمه‏(س) - اعم از مرد و زن - از مصادیق بسیار ذکر کنندگان شمرده شده است.