گزارش تصویری

عقیق:مراسم جشن میلاد رسول گرامی اسلام(ص) و حضرت امام جعفر صادق(ع)  با سخنرانی حجت الاسلام میر لوحی و مداحی حاج امیر عباسی در هیئت محبین شهادت در مسجد الزهرا (س) شهرک قدس برگزار شد .

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام میرلوحی را بخوانید:

ایام ولادت پیامبر اسلام(ص) و حضرت امام صادق(ع) است، ایام بسیار مبارکی است. در کلمات بسیاری از معصومین از جمله این دو بزرگوار فضایل زیادی درباره سکوت بیان شده است. پیامبر(ص) می فرمایند: سکوت نشانه حکمت است. گرچه آدم های بسیار کمی در این شرایط هستند.  پیامبر(ص) می فرمایند: سکوت نشانه انسان خردمند است. یا امام صادق(ع) می فرمایند: اعضای بدن انسان هرروز می روند خدمت زبان و می گویند: زبان یک کاری نکنی از دست ما روز قیامت به عذاب بی افتیم. این را زیادی نچرخان، بعضی وقت ها سکوت کنی بهتر است.

خب شکی نیست که فضایل زیادی درباره مواردی که انسان باید سکوت بکند ذکر شده است. مواقعی مثل اینکه انسان علم ندارد به سوالی که از او می شود، خب لازم نیست که حتما جواب بدهد، بگوید من بلد نیستم، خیلی از بزرگان اسلام که ما می شناسیم در مواقعی که بلد نبودند می گفتند بلد نیستیم، حاج آقا قرائتی که خداوند انشاءالله شفا بدهد، یکی از دوستان می گفتند رفتیم پیش ایشان، خب ایشان استاد قرآن و احکام هستند، سوالی از ایشان شد که نمی دانست خب گفتند من این را نمی دانم، حالا ما که یک طلبه ساده هستیم، می خواهیم حتما جواب بدهیم، بلد نیستیم بگوییم نمی دانم، می ترسیم. این یکی از جاهایی است که انسان وقتی جواب را نمی داند باید سکوت کند. جایی دیگر این است زیاد اصرار نکنید به اینکه حتما یک نکته برای شما روشن بشود. قرآن می‌فرماید: زیاد گیر ندهید به چیزهایی که اگر این موضوع روشن بشود کار برای شما سخت می شود. شان نزول این آیه را اینگونه آورده اند  که پیغمبر(ص) داشتند درباره حج صحبت می کردند شخصی بلند شد  و شروع کردند سوال پرسیدن که یا رسول الله آیا این حج هر سال واجب است، پیغمبر(ص) سکوت کردند تا سه بار سوالش را تکرار کرد و پیامبر(ص) سکوت کردند، بعد دیگر پیامبر(ص) به حالت خشمگین گفتند آقا جان چرا بی خودی سوالی می کنید که اگر من بگویم واجب است شما که نمی توانید بروید خب کافر می شوید، خب چرا اصرار می کنید و مدام سوال می پرسید، آنچه که من می گویم برای شما کافی است. بعضی ها مدام دنبال سوال های اضافی و حرف های اضافی هستند. همین که می دانید و عمل کنید کافی است. در کشور هم اینگونه است، در جاهایی که ما اطلاع نداریم صحبت نکنیم، مثلا الان موقع انتخابات است، سندی معتبری درباره فساد مثلا فلان کاندیدا نداریم می آییم به راحتی درباره اش صحبت می کنیم، خب اینها همه باید اثبات بشود، لازم نیست رواج بدهیم و زبان باز کنیم به چیزی که نمی دانیم، اینجا اسلام می گوید که باید سکوت کرد.

اما آن چیزی که من می خواهم به آن بپردازم نقطه مقابل این مساله است، در آیه 148 سوره نساء خداوند می‌فرمایند: درست است که این همه فضائل درباره سکوت گفتیم، اما خداوند دوست ندارد کسانی را که وقتی به آنان ظلم شد، یا به دیگران ظلم شد، یا ظالمی در جایی فریاد ظلم سر داد، شما فریاد نزنی سر او، از این آیه استفاده می شود، خداوند دوست دارد کسی را که وقتی ظلمی را می بیند فریاد دادخواهی اش بلند شود.

این فریاد زدن خود یک امر به معروف و نهی از منکر است. امیرالمومنین(ع) می فرماید: همه واجبات حتی جهاد فی سبیل الله را در یک کفه قرار بدهید و در کفه دیگر امر به معروف و نهی از منکر را قرار بدهید .  آن  فرایض همه اش می شود مثل نمی در مقابل دریای امر به معروف و نهی از منکر.

حالا این امر به معروف و نهی از منکر سه مرحله دارد، یک قلبی است، دو لسانی است و سه یدی است، قسمتی یدی که جز در موارد خاص توسط حکومت اسلامی انجام می شود.

مرحله قلبی را هم که ما نمی توانیم ببینیم که قلب فرد درباره کراهتی که دید ناراحت شد یا نه، آن قسمتی که ما می توانیم درباره اش بیشتر صحبت کنیم قسمت لسانی است.

متاسفانه الان در جامعه ما ظلم هایی که دارد اتفاق می افتد بسیار دردناک است و سکوت درمیان مومنین بسیار زیاد است. من تعارف ندارم، اول خودم را  می گویم، واقعا ما سکوت مرگباری نسبت به ظلم ها می کنیم، خیلی راحت داریم می گذریم از ظلم هایی که دارد می شود، از انقلابی ترین دستگاه ها از بسیج گرفته که چقدر سکوت می کنند در مقابل ظلم هایی که می شود و هیچ کس صدایشان بلند نمی شود و فقط قلیلی فریاد می زنند. پیامبر(ص) در شرایطی قرار گرفتند که عرب جاهلی در نهایت سکوت در برابر ظلم و بی عدالتی ها قرار داشت. پیامبر(ص) در این شرایط فریاد دادخواهی را سردادند. پیامبر(ص) وقتی آن چهل نفر را دعوت کردند گفتند کدامتان کمک می کنید مرا همه سکوت کردند فقط یک نوجوان 13 ساله به نام علی لبیک می گوید به دعوت پیامبر(ص).

حالا دلایل این سکوت چیست؟ اول: عده ای شخصیتشان اینطوری است که منتظرند دیگری اول فریاد بزند. خب بنده منتظرم فردی فریاد بزند تا من فریاد بزنم، ایشان هم منتظر است من فریاد بزنم همینطوری دور باطل و بعد هم تمام می شود و می رود. منتظریم این فرصت را کس دیگری باز کند.

 امام صادق(ع) می فرمایند: به هرکسی فرصتی به او بدهیم و بخواهد فریاد بزند برای اسلام و از آن شرایط استفاده نکند و مثلا بترسد از اینکه کسی او را مسخره کند و حرفش به جایی نرسید این فرصت از دستش می رود و خاصیت روزگار این است که این فرصت را از او می گیرد .

نکته دوم: محدود کردن دین به امور عبادی صرف . واقعا بعضی از متدین ما خیال می کنند دین همین نماز و آمدن هیئت و گرفتن روزه و اعتکاف رفتن است و تمام. تاریخ اسلام پر است از اینگونه افراد.

پیامدهای این سکوت این است که پیامبر(ص) می فرمایند: وقتی مشاهده بشود که دعوت به امر نیک نمی شود، و نهی از منکر اتفاق نمی افتد، مسیر اهل بیت(ع) ادامه پیدا نمی کند.  پیامد اولیه سکوت درباره ظلم ها این است که بدهای آن امت بر شما حاکم می شوند، مردم تحت تاثیر تبلیغ شیطانی قرار می گیرند که این بدهای امت را زیبا می بینند و مشکل گشای مشکلات خود می بینند و آن ها را در راس کار قرار می دهند.

و نکته آخر، خوب های آن  امت دعا می کنند و اما دعای آنها مستجاب نمی شود.