وی در بیان برخی ویژگی‎ها و صفات رفتاری پدر شهیدشان در منزل اظهار کرد: وقتی ایشان به منزل تشریف می‎آوردند، آن قدر صمیمانه و با محبت رفتار می‎کردند که حضور کم‎رنگ خود در بین خانواده را جبران می‎کردند و تا می‎خواستیم صمیمی شویم و از حالت رودربایستی خارج شویم، مهلت مرخصی ایشان تمام می‎شد و مجدد باز می‎گشتند.

شاطری با اشاره به اینکه بنده و سایر برادرانم از نکات پندآموز پدر شهیدمان همواره استفاده می‎کنیم، افزود: پدرم با اینکه در منزل حضور کم‎رنگی داشت، اما کاملاً نسبت به دغدغه‎های فرزندانش کاملاً آشنا و گویی سالیان سال در کنار ما بود. هنوز پندها و نصیحتهای ایشان چراغ راه بنده و سایر اعضای خانواده‎مان است.

فرزند شهید حسن شاطری ضمن بیان اینکه مادرم به دلیل مسأله حضور کم‎رنگ پدرم گلایه نمی‎کردند، افزود: رابطه پدر و مادرم به قدری بر مبنای اعتماد بود که پدرم تمام زندگی خود را به ایشان سپرده بود و مادرم سعی بر مدیریت خانواده داشتند تا ما نسبت به عدم حضور پدرمان احساس دلتنگی زیاد نکنیم و مدام گلایه نکنیم. اما زمانی که به پدر شهیدمان به خاطر حضور کم‎رنگشان در خانواده شکایت می‎کردیم، ایشان می‎گفتند «چرا خود را جای خانواده شهدا نمی‎گذارید؟ خانواده شهدا که عزیزشان هیچ گاه بر نمی‎گردند این قدر شکایت نمی‎کنند اما باز بنده هر سه یا 6 ما یک بار به خانه می‎آیم و به خانواده سر می‎زنم». و در نهایت الحمدلله به آرزوی خود یعنی شهادت رسیدند.