«أُولئِكَ الَّذينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما كانُوا مُهْتَدين» (بقره، 16)
ترجمه: آنان (منافقان) كسانى هستند كه ضلالت و گمراهى را به بهاىِ (از دست دادن) هدایت خریدند، ولى در این تجارت و داد و ستد، سود نبردند و آنان هدایت نیافته اند.
دنیا، همچون یك بازار است، و همه ما فروشندگانى كه به ناچار باید سرمایه هاى خود را به فروش برسانیم، سرمایه عمر و جوانى، سرمایه عقل و فطرت، علم و قدرت و همه استعدادهاى خدادادى.
در این بازار، گروهى سود مى برند و به سعادت مى رسند و گروهى نه تنها سودى نمى برند، بلكه اصل سرمایه را نیز از دست مى دهند. همچون یخ فروشى كه اگر جنس خود را نفروشد، نه تنها سود نمى برد بلكه اصل سرمایه اش نیز آب مى شود و از دست مى رود.
این آیه، منافقان را فروشندگانى معرفى كرده، كه هدایت فطرى خود را فروخته و گمراهى خریده اند. آنان فطرت پاك الهى را كه زمینه هدایت است، با عادت كردن به گناه و نفاق، از دست داده، و در این تجارت، نه تنها سودى كسب نكرده اند، بلكه به اهداف شوم خود هم نرسیده، و اسلام روز به روز پیشرفت كرده و آنان رسواتر شده اند.
از این آیه مى آموزیم كه:
* فقط به فكر كسبِ سود در تجارتِ اموال نباشیم، بلكه ببینیم جان و دل مان را به چه مى فروشیم؟، چه به دست مى آوریم؟ و حاصل این كسب و تجارت، هدایت و سعادت است، یا گمراهى و شقاوت؟
* نفاق، سرانجامى جز گمراهى و زیانكارى ندارد، برخلاف ایمان كه انسان را به سعادت مى رساند.
منبع:تسنیم
