دو شب از شب‌های قدر را پشت سر گذاشته‌ایم و حالا به شبِ بیست و سوم ماه مبارک رسیده‌ایم که بنابر روایات محتمل‌ترین شب برای درک لیله‌القدر است. بندگان در این شب خودشان را مهیای فیض الهی می‌کنند و خودشان را به مکانی می‌رسانند تا هم‌نفس انسان‌های خوب و اولیاء الله احیا بگیرند. هم‌نفسِ بهترین بندگان خدا «الغوث الغوث» بگویند و قرآن بر سر بگیرند. امشب مساجد و حسینیه‌های کشورمان پر از حضور بندگان ایمانی است. کسانی که با ندبه و التماس از خدا می‌خواهند که تقدیر امسالشان را بخوبی و مورد رضایت ائمه اطهار رقم بزند.

مومنان هرکجا که باشند بازهم دل‌هایشان در چنین شبی هوای دیگری دارد. درست است که در مسجد یا حسینیه‌ای در شهرمان نشسته و مناجات می‌خوانیم اما دل‌هایمان همه در حوالی کرب و بلای حسین (علیه السلام) است. کبوتر دلمان زائر حرم ارباب است و دائم میان بین الحرمین پر می‌زند و توشه‌اش را از حسین ابن علی (علیه السلام) و برادر با وفایش قمر بنی هاشم اباالفضل العباس (علیه السلام) می‌گیرد.

بازهم کربلا؛ و چه مناسبت مهمی پیدا می‌شود که در آن زیارت حضرت حسین (علیه السلام) سفارش نشده باشد؟ امشب کربلا غوغاست. نگاه اهل آسمان و زمین به زائران حسین (علیه السلام) است. زائر اباعبدالله که باشی، تقدیر دنیا در دستانت است چراکه امشب همه چیز از این نقطه از زمین و از صحرای گرم و سوزان کربلا منتشر می‌شود. شب بیست و سوم ماه خدا، توشه همه بندگان مقرب الهی در حائر حسینی پر می‌شود. از امام صادق (علیه السلام) منقول است که فرمودند وقتی شب قدر می‌شود، منادی از آسمان هفتم ندا می‌دهد که حضرت حق آمرزید هرکسی را که به زیارت قبر حسین ابن علی (علیه السلام) آمده است.

کربلا لبریزِ عشق شیعیان شده است. زائران ایرانی خودشان را به کربلا رسانده‌اند تا وقتی تقدیرشان نوشته می‌شود، این نکته هم ثبت شود که «فلانی زائر حسین (علیه السلام) بوده است». امشب در خیمه‌گاه حضرت حسین هزاران دلداده و محب اهل بیت (علیهم السلام) از کشورمان جمع می‌شوند و هم صدا با «العطش العطشِ» اهلِ خیام، فریاد «الغوث الغوث» سر می‌دهند.

فطرس ملک صدای ما را از اعماق دنیای تجدد و تمدن زده آدم‌ها بشنو و سلام ما را به حسین ابن علی (علیه السلام) برسان تا نام ما هم به عنوان زائر قبر حسین (علیه السلام) در شب بیست و سوم ماه خدا ثبت شود.