من یک روز به ایشان ]یعنی علامه طباطبایی[ عطر تعارف کردم، ایشان عطر را به دست گرفته و تاملی کردند و گفتند: دو سال است که استاد ما مرحوم قاضی رحلت کرده‌اند؛ و من تا به حال عطر نزده‌ام! و تا همین زمان اخیر نیز هر وقت بنده به ایشان عطری داده‌ام؛ در آن را می‌بستند و در جیبشان می‌گذاردند و من ندیدم که ایشان استعمال عطر کنند، با اینکه از زمان رحلت استادشان سی‌وشش سال است که می‌گذرد....

پی نوشت:

کتاب اسوه عارفان – ص 74
منبع:تسنیم