تاریخ مساجد سبعه

تاریخچه مساجد سبعه به صدر اسلام بازمی‏گردد. در شمال غربی شهر مدینه، رشته کوهی به نام «سلع» قرار دارد که در سال پنجم هجری شاهد جنگ خندق بود. پیامبر اکرم(ص) در این جنگ با پیشنهاد سلمان فارسی در اطراف مدینه به حفر خندق پرداختند. مسیر این خندق که طولی قریب ده کیلومتر و عرضی نزدیک به پنج متر داشت، از نزدیک مسجد ذوقبلتین که زمینی هموار بود و در غرب مدینه قرار دارد، آغاز می شد و به صورت نیم دایره با عبور از کنار کوه سلع تا نزدیکی مسجد «اجابه» که اکنون «بنو معاویه» نامیده می‌شود، امتداد داشت.

بخشی از مدینه که پوشیده از نخلستان‌ها بود، از نظر نظامی قابل استفاده برای نبرد نبود و بخشی هم در محاصره خندق قرار داشت. کوه‌های «سلع» هم که خود مانعی طبیعی به شمار می‌رفت، محل استقرار سپاه اسلام بود و منطقه نبرد در مقابل آن قرار داشت. پیامبر(ص) و اصحاب، از بالای رشته کوه سلع، نظاره‌گر سپاه کفار بوده و نمازهای خود را در همانجا به جای ‌آورده‌اند. بعدها در محل نماز آنان مساجدی ساخته شده تا یاد و نام آنان حفظ شود.

تعداد این مساجد که از مساحت کمی برخوردار بودند ـ و به دلیل موقعیت کوهستانی، شکل پلکانی داشته و دارای پستی و بلندی بودند ـ به شش عدد می‌رسد که با مسجد ذوقبلتین، هفت عدد می‌شود: 1.مسجد فتح، 2.مسجد سلمان، 3.مسجد علی(ع) ، 4. مسجد فاطمه(س) ، 5.مسجد ابوبکر، 6.مسجد عمر، 7. مسجد ذوقبلتین.

مساجد سبعه در دوران وهابیت

پس از به قدرت رسیدن وهابیون در حجاز آنها تلاش زیادی برای محو آثار اسلامی و اهل بیتی کردند. از جمله کم‏کم این مساجد را به سمت متروکه شدن پیش بردند و سرانجام در سال 1419 قمری (12 سال پیش) درب ورودی مسجد حضرت فاطمه(س) را با سیمان مسدود کردند. در نتیجه این مسجد به مخروبه تبدیل و سپس نابود شد.
کسانی که در سال‏های اخیر به مدینه منوره مشرّف شده و به زبارت مساجد سبعه (معروف به زیارت دوره) رفته‏ اند دیده‏ اند که در محوطه مذکور، دیگر اثری از مسجد حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) باقی نمانده و محل قبلی مسجد به صورت مسطح وجود داشت. لذا زایران ایرانی و عاشقان اهل‏بیت(ع) با راهنمایی کسانی که از قبل با این محل آشنا بودند در این مکان‏ها به اقامه نماز می ‏پرداختند.

مساجد سبعه و پارک!!

اینک شهرداری مدینه در عملی کاملا خلاف شرع، عرف، عقل، عدل و تاریخ، با تخریب و الحاق مسجد حضرت فاطمه(س) به پارک فتح، قدم جدی دیگری در راه محو آثار اسلامی و به فراموشی سپردن نام اهل‏بیت عصمت و طهارت(ع) برداشته است.

شایان ذکر است که قبل از بسته شدن مسجد به وسیله بتون و سیمان، بوته‏ها و درختان زیادی در اطراف مسجد به طور غیر عادی کاشته شده بود تا جایی که مسجد از فواصل نسبتاً نزدیک هم دیده نمی‏شد! بعد از این اقدام و رشد درختان در اطراف مسجد بود که سعودی‏ ها اقدام به مسدود کردن درب آن کردند.
مسجدی که به دلیل عدم تعمیر و مرمت و بر اثر فرسایش در معرض تخریب قرار داشت رفته‏ رفته مقدار زیادی از آن تخریب شد و سپس با ساخته شدن پارک در اطراف آن، به مرور زمان به تلی از خاک تبدیل شد و وهابیان به بهانه حفظ فضای پارک، در زمین این خانه خدا و یادگار دخت پیامبر(ص) تصرف کردند و یک اثر دیگر از آثار باقیمانده تمدن اسلامی از بین رفت.

مسجد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پس از بسته شدن و در حین تخریب تدریجی:

نمای مسجد از بیرون و درب آن که با سیمان مسدود شده است.

زائران و شیعیانی که غریبانه در کنار مسجد عبادت می کنند.

محراب محزون و مخروب مسجد دخت پیامبر(ص)

نمای دیگری از داخل مسجد

مسجد حضرت فاطمه (س) پس از تخریب و الحاق به پارک و بازگشایی:

نماهایی از پارک فتح که با هدف محو آثار اهل بیتی ساخته شد و اینک با دربرگرفتن محل مسجد حضرت فاطمه(س) بازگشایی شده است؛ اقدامی خلاف شرع، عقل، تاریخ و قانون..

منبع:شبستان

211008