عقیق: در كتاب
«تنقيح المَقال» مامَقاني نقل مي كند از حائري از سيّد نعمة الله جزائري
در كتاب «أنوار نعمانيّه» كه او مي گويد: جماعتي از مردمان معتمد و
موثّق براي من نقل كردند كه چون شاه إسمعيل بغداد را به تصرّف خود
درآورد براي زيارت قبر حضرت سيّد الشهداء عليه السّلام به كربلا آمد و چون
از بعضي از مردم شنيده بود كه به حرّبن يزيد رياحي طعن مي زنند، به سمت
قبر حرّ آمد و دستور داد قبر حرّ را نبش كنند. چون قبر حرّ را نبش كردند، ديدند
كه به همان هيئت و كيفيّتي كه كشته شده است خوابيده است، و بر سر او
دستمالي ديدند كه با آن سر حرّ بسته شده بود.
شاه اسماعيل در كتب تاريخي خوانده بود كه در واقعه كربلا كه سر حرّ مورد اصابت قرار گرفت و حضرت سيد الشهدا عليه السلام دستمال خود را بر سر حرّ بستند و حرّ با همان دستمال دفن شده است، براي باز كردن و برداشتن دستمال تصميم گرفت. چون آن دستمال را باز كردند خون از سر حرّ جاري شد بطوريكه از آن خون قبر پُر شد و چون دستمال را بستند خون باز ايستاد و چون دوباره باز كردند خون جاري شد. و هر چه كردند كه بتوانند آن خون را به غير از همان دستمال بندبياورند و از جريانش جلوگيري كنند ميسّر نشد. و از اينجا دانستند كه اين قضيّه موهبت الهي است كه نصيب حرّ شده است. شاه إسمعيل دستور داد قبّه‌اي بر مزار او بنا كردند و خادمي را بر آن گماشت تا آن بقعه را خدمت كند.
