عقیق: وقتی از او می خواهیم تا خودش را معرفی کند میگوید؛ من محمدحسین حدادیان نائینی فرزند علی اصغر از محله نازی آباد تهران . البته با تاکید بیشتر به تاهل خودش اشاره میکند. جوان است و جویای نام. اما طرز بیانش و نوع صحبتهایش بیشتر از سنش نشان می دهد. می گفت: از وقتی چشم باز کرده خودش را در هیئت دیده و پای مداحی پدرش حاج سعید. از پدرش که حرف می زند سرشار از احترام یادش میکند و خودش را مدیون او می داند. عصر پنج شنبه ای فرصتی دست داد تا پای صحبتها و حرف هایش بنشینیم و با این مداح جوان بیشتر آشنا شویم. بخشی از این گفت و گو را اینجا می خوانید و باقی اش را در فرصت های بعد.

_ شما چندمین فرزند حاج سعید هستید؟

بنده اولاً قبل از اینکه بچه حاج سعید باشم نوکر حاج سعید هستم.من پسر دوم هستم و بچه سوم.

_ آن یکی اخویتان هم مداحی می کنند؟

ایشان بزرگتر از من هستند، استاد بنده هستند و مداحی نمی کنند.

_ شما از کی رسماً مداحی را شروع کردید؟

من از وقتی که چشم باز کردم تو هیئت بودم. تقریباً از سه چهار سالگی شروع کردم. ولی به طور رسمی ،در شش سالگی یک شعری از حفظ کردم از آقای حسان،نیمه شعبان بود مسجد امام حسن مجتبی(ع). آن موقع خواندم و خیلی هم با استقبال مواجه شد. البته این خواندن را خیلی مدیون برادرم هستم چون من متوجه نمی شدم و ایشان به من کمک کرد و من شعر راحفظ کردم. خدا را شکر مجلس خوبی هم شد.

_ می خواهم بدانم که به زور مداح شدی یا خودت دوست داشتی؟ بعضی ها دوست دارند که بچه هایشان راهشان را ادامه بدهند.

از همان کودکی همیشه در حال خواندن بودم. بچه که بودم خیلی می خواندم. خودم خیلی علاقه داشتم.به زور میکروفن را از پدرم می گرفتم و می خواندم. حتی وقتی که هیئت تمام می شد و دعا می خواندند من میکروفن را از پدرم می گرفتم و می خواندم.

_ به نظر خودت اگر پدرت حاج سعید نبود باز هم مداح می شدی؟

خیلی سؤال سختی است. خدا را شکر می کنم که چنین پدر و مادر و برادر و خواهر هایی دارم که بتوانم در این وادی قدم بگذارم. من اگر علاقه ای به خواندن پیدا کردم چون پدرم را دیدم و سایه ایشان بالای سرم بوده، علاقه پیدا کردم به خواندن.

_ چقدر شبیه پدر می خوانید؟ یا از ایشان تقلید می کنید؟

پدرم اصلاً دوست نداشت که تقلیدی بخوانم. دوست نداشت که من مثل ایشان بخوانم. می گفت که مثل خودت بخوان.

_رابطه شما با پدرتان چگونه است؟

والله در خانواده بیشتر از اینکه پدر و پسری باشد رابطه دوستانه است. ما بچه ها رابطه مان خیلی صمیمانه است با پدر و مادرمان. بیرون از خانواده قطعاً اگر ایشان من را قابل بدانند رابطه شاگرد و استادی است.

_ تا حالا به شما تشر زده اند؟

این را خیلی شنیدید که معروف است . حتی حاج آقا تو تلویزیون هم این را تعریف کرده. من خیلی کوچک بودم و توی جو خواندنم بودم. خانه ما 70متر بود که همه فامیل جمع بودند، با پسر خاله ام بازی می کردیم و می دویدیم.ساعت حدوداً دو شب بود که می دویدیم و روی تخت بالا و پایین می پریدیم و یکسره هم می خواندم. تا اینکه حاج آقا آمد و سرم یک دادی زد که بابا بسه دیگه سرم رفت،چقدر می خوانی و چقدر بالا و پایین می پری؟ بعد هم دستم را گذاشتم رو گوشم و گفتم که نوحه خوانی که نوحه خوان را دعوا کند نوحه خوان نیست.

_ از سایر مداحان هم در خواندن تاثیر گرفتید؟

راستش یکی از آرزوهام این بود که شبیه حاج منصور بخوانم. خیلی دوست داشتم. کوچک که بودم ادای ایشان را در می آوردم. حتی دست ها و حالت ابروها و نشستن و عبا می انداختن. چون ایشان در مسجد ارک عبا می اندازند. فکر می کنم یک مدتی هم از ایشان تقلید کردم. باحاج آقا بنی فاطمه رفت و آمد خیلی نزدیکی داشتیم. خیلی تأثیر گذار بودند روی من و یک مدتی هم شبیه ایشان می خواندم. البته بزرگوارانی مثل آقای بختیاری و آقای گروسی و ... هم اثر گذار بودند.

_ شما توی مسجد ارک با حاج آقای ارضی خواندید؟

خیلی هیئت ها هست که برای خواندن نمی روم. یکی از این هیئت ها هیئت حاج آقا منصور است که خیلی شرکت می کنم ولی جلو نمی روم. و استفاده ام را می کنم و آخرش می روم ایشان را زیارت می کنم و یک روحیه ای می گیرم. ولی یکی دو بار ارک خواندم .

_ چون نام خانوادگی شما حدادیان است این باعث نمی شود که ابوی شما روی حضورتان در هیئات حساس تر باشد؟

اولاً این که من تحت کنترل حاج آقا هستم و هر حرفی و هر دستوری ایشان به من بدهند همان اجرا می شود. دقیقاً تحت کنترل. کاری نمی کنم که ایشان ناراحت بشوند. این را حواسم هست. متوجه هستم که چه کار کنم و کجا بروم.

_ شما شرط خاصی برای پذیرفتن هیئت ها دارید؟

اولاً همه می دانند که من جایی نمی روم . شنبه ها خانه پدری برنامه داریم. اصلاً نمی رسم وقتش را نمی کنم. بعد من کارمند هستم. مداحی شغلم نیست.

_ مداحی شغل است یعنی چه؟

در آمدشان از راه مداحی است. البته ما همه شغلمان نوکری امام حسین (ع) است. اینکه می گویم که شغلم نیست این است که زندگیم از راه مداحی نمی گذرد، به لطف امام حسین(ع).

_ اولین باری که اسم محمد حسین حدادیان خیلی مطرح شد فکر می کنم با بوی سیب بود که در پنبه چی خواندید؟

من این شعر بوی سیب را از حاج آقای زین العابدین غلام که کرج می خوانند گرفته بودم ولی با سبک دیگری. سه چهار خط بیشتر نبود ایشان برای من خواندند. خودم چند تا اضافه کردم و به دو سه تا سبک خواندم تا این مورد پسند خودم واقع شد. اولین بار لب دریای انزلی، شب جمعه ای بود که با حاج آقا دو تایی رفتیم لب آب، دو تایی بودیم و ایشان کمیل می خواندند. آنجا برای حاج آقا خواندم و ایشان خیلی هم دگرگون شدند. تا اینکه شد شب ولادت حضرت زین العابدین(ع)، اولین بار خدمت حاج آقای طاهری خواندم. اصلاً قرار نبود که بخوانم. آخرهای جلسه بود. آن موقع دعا می کردند و بعد من می خواندم. خیلی کوچک بودم. یا اینکه سینه زنی می خواندم یک دو سه دقیقه ای بیشتر نمی خواندم. پدرم دو سه خط شعر خواند میکروفن را داد دست من و گفت که یک چیزی برای من خوانده بودی آن را بخوان. فضا بدون اینکه بخواهیم هماهنگی کنیم داشت می رفت جلو. حاج محمد آقا داشتند از بوی سیب و حرم امام حسین(ع) می گفتند و حاج آقا هم که آمد تکمیلش کرد و بعد یک دفعه من این را خواندم که گل کرد. جالبش این بود که جلسه که تمام شد حاج محمد رضا طاهری یک هدیه به من دادند که خیلی جالب بود که هنوز که هنوز است دارمش .

_ شما ده ساله بودی که تو فضای شهرت قرار گرفتی. اول اینکه شهرت اون موقع چقدر برای شما خوب بود؟شهرت تو رشد شما چه تأثیری داشت؟

والله من خیلی کوچک بودم و نمی دانستم که شهرت چی هست. اصلاٌ تو این قید و بندها نبودم. پخش شدن سی دی هم این طور بود که گفتم که یک تصویری پخش شده بود که من کنار حاج آقا ایستاده بودم و می خواندم، کت و شلوار تن ما بود. کوچک بودم. مجلس تمام شده بود. همان صبح میلاد زین العابدین(ع) مهدیه امام حسن مجتبی(ع) بود. شب پیش حاج آقای طاهری خواندم صبحش، مجلس تمام شده بود و تقریباً رو به دعا رفته بود که دوباره حاج آقا به من گفتند که بخوان. دیگه این ها مال آخرهای جلسه بود که یک نفر اینها را جمع آوری کرد و این شد بوی سیب.

_ دفعه ای که نوحه یاد امام شهدا را بیت رهبری خواندید استرس نداشتید؟

نه خیلی جالب بود که قبل از اینکه بروم،به حاج آقا می گفتم که اگر استرس بگیرم چکار کنم؟ بعد حاج آقا گفتند که صلوات بفرست. خیلی جالب بود که از در بیت که وارد شدم،اصلاً انگار توی یک فضای دیگه هستم. هیچ استرس خاصی نداشتم.

_ پیش آقا که خواندید خود آقا خیلی منقلب شد.

بله.داستانش این جوری بود. سال قبل خواندن این نوحه حاج آقا رفتند بیت مجلس کامل اجرا شد، جای دعا کردن یک دو خط از یاد امام شهدا را خواندند. بعد حال پدرم خیلی دگرگون شد و یک دو سه تا دعا بیشتر نکردند و رفتند به سمت آقا، به آقا گفتند که ببخشید این تکه آخرش اضافه بر سازمان بود. آقا به حالت اشک گفتند که اتفاقاً خیلی خوب بود چرا کاملش را نخواندی. بعد  به آقا عرض کردند که کامل این را من با محمد حسین می خوانم . آقا فرمودند که دفعه بعد که آمدید حتماً ایشان را بیاور که با هم کاملش را بخوانید. فکر می کنم اولین دعوتی بود که از جانب خود آقا بوده.

_از دفعاتی که همرا پدر در بیت رهبری برنامه داشتید خاطره ای هم دارید؟

خیلی کوچک بودم که رفتم محضر آقا، شب عاشورایی بود که حاج سعید می خواندند بعد رفتم پیش آقا و دستم در دست پدرم بود . دست آقا را بوسیدم و با همان زبان بچگی گفتم که آقا دیشب یک خوابی دیدم که از شما پنج تا هزار تومانی پول گرفتم بعد دو تاش را انداختم صندوق صدقات و سه تاش را پیش خودم نگه داشتم .بعد آقا یک لبخند ملیحی زدند و اول دست کردند سمت چپ قبا و بعد سمت راست قبا دیدند که پول ندارند فکر می کنم که آقای حجازی را صدا زدند و یک هزاری به من دادند.

_ حرف آخر.

خب من اینجا خیلی تشکر می کنم از پدر و مادرم که خیلی زحمت من را کشیدند. برادرم آقا مهدی که ایشان هم واقعاً حق استادی گردن من دارند و نیز خواهرانم که خیلی کمکم می کنند. مخصوصاً این که برادرم جدیداً سبک می گویند و شعر می گویند. کمک می دهند به ما. البته بیشتر زحمت ما توی هیئت داری رو دوش آقا مهدی است. ازهمسرم هم تشکر می کنم. تو این دو ساله خیلی زحمت من را کشیدند.

کدخبرنگار:212006