عقیق: اگر در جاده ای خلاف مسیر حرکت دیگران وارد شوید و نتوانید از همان راه عبور کنید چه می کنید؟ به خودتان این حق را می دهید که عصبانی بشوید و بگوییدکه دیگران اشتباه کرده اند و وارد مسیر شما شده اند چون این راه برای شما نزدیکتر است و شما لازم نیست خودتان را به دور برگردان برسانید و زحمت کمتری برای شما دارد؟! فکر می کنید در این موقعیت حق با شماست؟ اصلا این طرز تفکر منطقی است که علت مشکل به وجود آمده را دیگران بدانید نه خودتان، که دقیقاً در مسیر مقابل آنها قرار گرفته اید و از مسیر حرکت مناسب خودتان خارج شده اید؟

عده ای هستند که وقتی در زندگی مشترکشان به مشکل بر می خورند، عامل مشکلاتشان را در همه چیز و همه کس می بینند جز خودشان و انتخاب هایی که انجام داده اند. به طور مثال یک سری از مشکلات این گونه افراد بر می گردد به این که تصمیم گرفته اند 6-5 سال ابتدای زندگی¬شان بچه دار نشوند. دقیقاً همین جا نقطه جرقه مشکلات است. مسیر تکوینی عالم سیری دارد که بر اساس فطرت انسان بنا گذاشته شده است. همین طور که انسان بزرگ می شود و احساس می کند اگر ازدواج کند راه های سخت را آسان تر پشت سر می گذارد، در ادامه اش فرزند پروری هم قرار گرفته است. پس اگر قرار باشه این مسیر را طور دیگر و بر خلاف فطرت آدمی بگذرانی، این همان لحظه شروع مشکلات است.

این مسیر، روال تکوینی عالم و ربوبیت تکوینی عالم است. حالا هرکس چه خودش و چه خانواده اش را در این مسیر قرار دهد به مدیریت و ربوبیت تکوینی خداوند نزدیک تر شده است؛ یعنی فاصله خود را با توحید کم تر و کم تر کرده است. این فاصله تا توحید معیاری است برای موفقیت در زندگی؛ چرا که شرط موفقیت این عالم در وفق دادن انسان با این نظام تکوینی عالم است. اینجا نقطه تعادل شخص، خانواده و جامعه مبتنی بر توحید است.

منبع: فردا