در منابع تاريخي براي حرم بقيع اوصاف متعددي ذكر شده است؛ از جمله آنكه حرم بقيع، هشت ضلعي بوده و داراي دو در بوده كه يكي از آنها به روي زائرين گشوده مي‌شد. اين حرم خادماني داشته است و داراي ضريح، روپوش، چلچراغ، شمعدان، و فرش بوده است.
عقیق:در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجري قمري پس از اشغال مكه، وهابيان به سركردگي عبدالعزيزبن سعود روي به مدينه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال نموده، مأمورين عثماني را بيرون كردند و به تخريب قبور ائمه بقيع و ديگر قبور هم چنين قبر ابراهيم فرزند پيامبر اكرم – صلي الله عليه و آله و سلم – قبور زنان آن حضرت، قبر ام البنين مادر حضرت اباالفضل العباس – عليه السلام – و قبر عبدالله پدر پيامبر و اسماعيل فرزند امام صادق – عليه السلام – و بسياري قبور ديگرپرداختند. ضريح فولادي ائمه بقيع را كه در اصفهان ساخته شده بود و روي قبور حضرات معصومين امام مجتبي، امام سجاد، امام باقر و امام صادق – عليهم السلام – قرار داشت را از جا در آورده، بردند.
اما اين اولين حمله آنان به مدينه نبود. آنان در سال ۱۲۲۱ هجري نيز يك بار ديگر به مدينه هجوم برده، پس از يك سال و نيم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصرف كنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشياي گرانبهاي حرم پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – و تخريب و غارت قبرستان بقيع نمودند. طبق نقل تاريخي، آنها در اين حمله چهل صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و ياقوت گرانبها و حدود يكصد قبضه شمشير با غلاف‌هاي مطلا به طلاي خالص و تزيين شده به الماس و ياقوت و … به يغما بردند. و اين نيز نخستين حمله آنان به مقدسات اسلامي نبود.
يكي از جهانگردان غربي به نام مستر ريتر كه به فاصله كوتاه از ويراني اين حرم، بقيع را ديده، ويراني آنجا را چنين ترسيم مي‌كند: «چون وارد بقيع شدم، آنجا را همانند شهري ديدم كه زلزله شديدي به وقوع پيوسته و به ويرانه اي مبدّلش ساخته است؛ زيرا در جاي جاي بقيع بجز قطعات سنگ و كلوخ در هم ريخته و خاك‌ها و زباله‌هاي روي هم انباشته و تيرهاي چوب كهنه و شيشه‌هاي درهم شكسته و آجرها و سيمان‌هاي تكه تكه شده، چيز ديگري نمي‌توان ديد.
فقط در بعضي از رهگذرهاي تنگ اين قبرستان از ميان اين زباله‌ها راه باريكي براي عابرين باز نموده اند و اما آنچه در كنار ديوار غربي بقيع ديدم، تلّي بود از تيرهاي قديمي و تخته‌هاي كهنه و سنگ‌ها و قطعات آهن روي هم انباشته كه اينها بخشي از زباله‌ها و بقاياي مصالح ساختمان‌هاي ويران شده اي بود كه در كنار هم انبار شده بود ولي اين ويرانيها و خرابيها نه در اثر وقوع زلزله و يا حادثه طبيعي، بلكه با عزم و اراده انسان‌ها به وجود آمده است و همه آن گنبد و بارگاه‌هاي زيبا و سفيد رنگ كه نشانگر قبور فرزندان وياران پيامبر اسلام بود، با خاك يكسان گرديده است.»
منبع:قدس
211008
اما اين اولين حمله آنان به مدينه نبود. آنان در سال ۱۲۲۱ هجري نيز يك بار ديگر به مدينه هجوم برده، پس از يك سال و نيم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصرف كنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشياي گرانبهاي حرم پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – و تخريب و غارت قبرستان بقيع نمودند. طبق نقل تاريخي، آنها در اين حمله چهل صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و ياقوت گرانبها و حدود يكصد قبضه شمشير با غلاف‌هاي مطلا به طلاي خالص و تزيين شده به الماس و ياقوت و … به يغما بردند. و اين نيز نخستين حمله آنان به مقدسات اسلامي نبود.
يكي از جهانگردان غربي به نام مستر ريتر كه به فاصله كوتاه از ويراني اين حرم، بقيع را ديده، ويراني آنجا را چنين ترسيم مي‌كند: «چون وارد بقيع شدم، آنجا را همانند شهري ديدم كه زلزله شديدي به وقوع پيوسته و به ويرانه اي مبدّلش ساخته است؛ زيرا در جاي جاي بقيع بجز قطعات سنگ و كلوخ در هم ريخته و خاك‌ها و زباله‌هاي روي هم انباشته و تيرهاي چوب كهنه و شيشه‌هاي درهم شكسته و آجرها و سيمان‌هاي تكه تكه شده، چيز ديگري نمي‌توان ديد.
فقط در بعضي از رهگذرهاي تنگ اين قبرستان از ميان اين زباله‌ها راه باريكي براي عابرين باز نموده اند و اما آنچه در كنار ديوار غربي بقيع ديدم، تلّي بود از تيرهاي قديمي و تخته‌هاي كهنه و سنگ‌ها و قطعات آهن روي هم انباشته كه اينها بخشي از زباله‌ها و بقاياي مصالح ساختمان‌هاي ويران شده اي بود كه در كنار هم انبار شده بود ولي اين ويرانيها و خرابيها نه در اثر وقوع زلزله و يا حادثه طبيعي، بلكه با عزم و اراده انسان‌ها به وجود آمده است و همه آن گنبد و بارگاه‌هاي زيبا و سفيد رنگ كه نشانگر قبور فرزندان وياران پيامبر اسلام بود، با خاك يكسان گرديده است.»
منبع:قدس
211008
