پاسخ به سؤالات دینی؛
داشتن همسايه خوب را نعمت و همسايه بد را نقمت و سبب دردسر شمرده اند چون انسان در طول زندگی دچار تعامل و برخورد با همسايه می شود از اين رو از اثرات نيك آن بی بهره است و از زحماتش در امان نخواهد بود.
عقیق:همواره سؤالهای زیادی وجود دارد که ذهن افراد را به خود مشغول می کند، گروه دین و اندیشه خبرگزاری مهر برخی از پرتعدادترین سؤالاتی که توسط مردم از مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی پرسیده می شود را برای آگاهی مخاطبان ارائه می کند.
پرسش: با همسايه فاسد چگونه بايد رفتار كرد؟ آيا ممكن است همسايه فاسد همسايه اش را فاسد كند؟
پاسخ: انسان موجودی اجتماعي است ؛و بايد در جامعه در كنار یکدیگر زندگي كنند و نيازها و خواسته هاي خود را در كنار انسان هاي ديگر و به كمك آنها برآورده نمايند. وجود همسايه در اين نوع زندگي، يكي از لوازم و موارد ناگزیر است. به همين جهت در روايات، داشتن همسايه خوب را نعمت و همسايه بد را نقمت و سبب دردسر شمرده اند. چون انسان در طول زندگي دچار تعامل و برخورد با همسايه مي شود، از اين رو از اثرات نيك آن بی بهره است و از زحماتش در امان نخواهد بود.
رسول خدا(ص) فرمود: "از همسايه بد در دنيا به خدا پناه مي برم. چشمانش تو را مي بيند (يعني كارهايت را تعقيب مي كند) و دلش مراقب توست. اگر تو را در خوشي ببيند، ناراحت مي شود و اگر تو را در بدي ببيند، خوشحال مي گردد".(1) گناه همسايه به خودش مربوط است، خصوصاً اگر سعي دارد گناه را بدون بروز و افشاي آن انجام دهد.
ارتباط و رفت وآمد با همسايه فاسد، موجب تأثيرپذيري خواهد شد خصوصاً اگر ارتباط جنبه صميميت و خودماني به خود بگيرد خُلق و خوي فاسد آنان به مرور زمان اثر خود را خواهد گذارد، مگر آنكه بتوان در آنها تأثير مثبت گذاشت تا آثار منفي آنها دامنگير انسان نشود، البته در این خصوص باید بسیار مراقب تأثیرپذیری فرزندان بود، زیرا ایشان به علت ضعف در تمییز درست از غلط،بسیار سریعتر دچار انحراف می شوند.
پيامبر گرامي اسلام(ص) به ابوذر غفاري سفارش فرمود: "اي اباذر! با همنشين خوب بودن بهتر از تنها بودن است. تنها بودن بهتر از همنشين بد داشتن است... رفاقت نكن مگر با مؤمن و با تو جز اهل تقوا هم غذا نشوند".(2)
وظيفه همسايگان نیز برخورد صحيح همراه با آداب اسلامي است تا ايشان از رفتار صحيح همسايگان الگو بردارد و به راه راست هدايت شود. اگر همسايه فاسد سعي در افشاي گناه و سرايت آن به خارج از منزل را دارد، مثلاً شئون اسلامي و مذهبي را رعايت نمي كند و به طور علني تظاهر به گناه مي كند، در ابتدا بايد از شيوه اسلامي امر به معروف و نهي از منكر به شكل نصيحت زباني كمك گرفت. اگر آن شيوه تأثير نكرد، بايد با اقدامات عملي تحت ضابطه قانوني و شرعي برخورد نمود.
پي نوشت ها:
1 - اصول کافي، ج4، ص 493، حديث 16.
2 - اعلام الدين، ص 198، باب وصيت پيامبر به ابوذر.
منبع:مهر
211008
پرسش: با همسايه فاسد چگونه بايد رفتار كرد؟ آيا ممكن است همسايه فاسد همسايه اش را فاسد كند؟
پاسخ: انسان موجودی اجتماعي است ؛و بايد در جامعه در كنار یکدیگر زندگي كنند و نيازها و خواسته هاي خود را در كنار انسان هاي ديگر و به كمك آنها برآورده نمايند. وجود همسايه در اين نوع زندگي، يكي از لوازم و موارد ناگزیر است. به همين جهت در روايات، داشتن همسايه خوب را نعمت و همسايه بد را نقمت و سبب دردسر شمرده اند. چون انسان در طول زندگي دچار تعامل و برخورد با همسايه مي شود، از اين رو از اثرات نيك آن بی بهره است و از زحماتش در امان نخواهد بود.
رسول خدا(ص) فرمود: "از همسايه بد در دنيا به خدا پناه مي برم. چشمانش تو را مي بيند (يعني كارهايت را تعقيب مي كند) و دلش مراقب توست. اگر تو را در خوشي ببيند، ناراحت مي شود و اگر تو را در بدي ببيند، خوشحال مي گردد".(1) گناه همسايه به خودش مربوط است، خصوصاً اگر سعي دارد گناه را بدون بروز و افشاي آن انجام دهد.
ارتباط و رفت وآمد با همسايه فاسد، موجب تأثيرپذيري خواهد شد خصوصاً اگر ارتباط جنبه صميميت و خودماني به خود بگيرد خُلق و خوي فاسد آنان به مرور زمان اثر خود را خواهد گذارد، مگر آنكه بتوان در آنها تأثير مثبت گذاشت تا آثار منفي آنها دامنگير انسان نشود، البته در این خصوص باید بسیار مراقب تأثیرپذیری فرزندان بود، زیرا ایشان به علت ضعف در تمییز درست از غلط،بسیار سریعتر دچار انحراف می شوند.
پيامبر گرامي اسلام(ص) به ابوذر غفاري سفارش فرمود: "اي اباذر! با همنشين خوب بودن بهتر از تنها بودن است. تنها بودن بهتر از همنشين بد داشتن است... رفاقت نكن مگر با مؤمن و با تو جز اهل تقوا هم غذا نشوند".(2)
وظيفه همسايگان نیز برخورد صحيح همراه با آداب اسلامي است تا ايشان از رفتار صحيح همسايگان الگو بردارد و به راه راست هدايت شود. اگر همسايه فاسد سعي در افشاي گناه و سرايت آن به خارج از منزل را دارد، مثلاً شئون اسلامي و مذهبي را رعايت نمي كند و به طور علني تظاهر به گناه مي كند، در ابتدا بايد از شيوه اسلامي امر به معروف و نهي از منكر به شكل نصيحت زباني كمك گرفت. اگر آن شيوه تأثير نكرد، بايد با اقدامات عملي تحت ضابطه قانوني و شرعي برخورد نمود.
پي نوشت ها:
1 - اصول کافي، ج4، ص 493، حديث 16.
2 - اعلام الدين، ص 198، باب وصيت پيامبر به ابوذر.
منبع:مهر
211008
