با توجه به اینکه امسال نوروز و فاطمیه هم زمان شده است، از نظر شما چه نکاتی باید رعایت شود که انشاءالله شان و حرمت فاطمیه هم حفظ شود؟

خوشبختانه مردم ما عاشق و دوستدار امامان معصوم علیهم السلام هستند و تا به امروز هر بار مراسم و مناسک دینی در تقارن با یک سنت ملی مثل نوروز قرار گرفته، هر بار مردم به نفع اهل بیت علیهم السلام مراسم خود را کنار گذاشته و آنچه که شایسته یک شیعه بوده را انجام داده اند. به همین دلیل فکر می کنم تذکر دادن چنین نکاتی به مردم ولایی ما نیازی به آیین نامه و برنامه ندارد. به هر حال یادآوری این نکات خالی از لطف نیست که تذکر داده شود مردم باید آنچه را که حرمت عزاداری حضرت زهرا (س) را زیر سوال می برد، انجام ندهند. حداقل آن است که در این ایام شهادت مسائلی را که باید یک شیعه فاطمی انجام دهد در زندگی خود لحاظ کنند.

البته برخی معتقدند دید و بازدیدهایی که در نوروز انجام می شود مصداقی از صله رحم است که در اسلام هم بر آن تاکید شده است.

درست است. اصل صله رحم از توصیه های شریعت اسلام است. اما اگر این دید و بازدید تظاهر به شادی و یا تکریم سنت باستانی باشد، بهتر است به بعد از زمان فاطمیه منتقل کنند. اصولی هم که در این رفت و آمدها باید رعایت شود همان اصول ارزشی و همیشگی است که در اخلاق و عرف اسلامی توصیه شده است. اگر هم دید و بازدیدها در ایام فاطمیه انجام می شود نباید از هیات و فرم انسان عزادار خارج شویم.

در این ایام و در هیئت ها و مجالس دینی و سخنرانی ها چه نکاتی باید رعایت شود تا وحدت میان شیعه و سنی حفظ شود؟

وحدتی که مورد نظر و محل توجه است و عزیزان نفیا و اثباتا درباره آن صحبت می کنند، وحدت عملی است که در اصطلاح وحدت سیاسی گفته می شود. یعنی تعاملات، مراودات و آنچه که بین طوائف و فرقه های اسلامیه وجود دارد به گونه ای باشد که با مسالمت زندگی کنند. منظور از وحدت، وحدت ایدئولوژیک و نظری نیست. این وحدتی که منظور نظر است یعنی مسلمان ها با تحفظ بر اصول مذهبی و با حفظ مرزبندی های مذهبی زندیگ مسالمت آمیزی داشته باشند و اعتقادات منجر به تنش، اصطکاک و التهاب نشود. پس ما نمی توانیم به دلیل حفظ وحدت از اصول اساسی شیعه دست بکشیم. البته نباید به نوعی مناسک را انجام دهیم که مخل وحدت عملی شود. یعنی باید به گونه ای رفتار کنیم که خطوط تنش زا را کمتر کنیم.

درواقع بازگو کردن حقایق تاریخی، تبیین واقعیت ها و شکاف های عمیق اعتقادی قابل مماشات و مداهنه نیست. چون اصولی است باید بیان شود. اما در بیان موضوعات باید دقت شود که کدام مطلب بر دیگری ارجحیت دارد و یا چه موضوعاتی اگر گفته نشود به کیان مذهب ضربه نمی خورد. به این دلیل که اساس تشکیل هیات ها و مجالس مذهبی ترویج حقایق و بیان مسائل است.

نظرتان درباره برهنه شدن در هیئت ها هنگام سینه زنی و عزاداری چیست؟

عرفیات و اخلاقیاتی وجود دارد که محول به عرف است و اگر عرف نسبت به این مسئله حالت استنکار و استبعاد و یا بازخورد نامناسب با طبعی نداشته باشد، مشکلی ایجاد نمی کند. اما حکم فقهی لخت شدن موقع سینه زدن این است که این عمل فعلی است تحت عناوین خمسه تکلیفیه است و این موضوع را باید مراجع تقلید و افرادی که ذیصلاح در نفی و اثبات ماجرا هستند، اظهار نظر کنند.

اما اصل مطرح کردن این جریان، نفیا و اثباتا، و دامن زدن به این ماجرا امروز یکی از مسائل تنش زاست و اگر در ذهن مردم ایجاد سوال می شود باید بدانیم تنها کسی که می تواند در این باره صحبت کند مراجع تقلید حوزه های علمیه هستند و هر کسی باید از مرجع خودش رجوع کند و از او کسب تکلیف کند.